Day: November 26, 2006

mediagedoe

Willy’s en Marjetten – Aflevering 7.

De zesde vonden wij hier ten huize niet zo goed wegens te traag, maar aflevering 7 was wel weer wijs. Joepie!

Er zaten opnieuw een paar zeer goede grappen in en er zat veel vaart in het programma.
Jelle is een fantastisch acteur, denk ik week na week, maar ook de andere neven zijn zeer verdienstelijk, net als die juffrouw met haar roze kleed. En Bart De Pauw had eigenlijk al niks meer te bewijzen op dat vlak.
Ik vind ondertussen Oscar, Marcel en Pol Thys de leukste personages. En VJ Tony zit nog steeds bijzonder ver over mijn irritatiegrens. Vandaag speelde Bart De Pauw wel zeer aandoenlijk de pornofan, dus het ligt gewoon aan VJ Tony die ik echt niet kan verdragen.
Eigenlijk best blij dus dat de halve finale van cameretten was op de opnamedag, anders had mijn lief de grapjas bij VJ Tony gespeeld en dan had hij waarschijnlijk op mijn zenuwen gewerkt en dat is niet goed voor de liefde en al.

Of zoiets.

eten

De hutsepot.

Vanmiddag op de google-talk

Michel: zeg als jullie honger hebben en geen zin om te koken: ik heb hutsepot op overschot

Hoera! Wij dus met een kookpot de brug over en hutsepot uit hun grote pot naar onze kleine pot overscheppen. Nog een paar stukken broodpudding van sandra meegekregen en we moeten weeral niet koken, zie.

En lekker dat het was!

En al vriendjes

You win some, you lose some.

We zijn, sinds tien minuten, terug uit Rotterdam. En hoe fijn die mensen ook waren en hoe leuk de voorbije drie dagen wel geweest zijn: ik geniet ongelooflijk van de rust van ons huis en van de stilte. Ontspannen, weet u wel.

De voorbije dagen waren een emotionele rollercoaster en ik kan daar eigenlijk niet zo goed tegen. Ik heb het nogal voor stabiliteit en dingen die hetzelfde blijven en voor weinig drukte.
Eerst was er de halve finale woensdag: bijna doodgaan van de stress terwijl lief aan het spelen was, daarna even ontspannen in de bar en dan de lange rit naar huis. Donderdag werken, vrijdag opnieuw naar Rotterdam.
De bekendmaking van de finalisten: opnieuw ben ik een paar keer heel erg doodgegaan. Daarna de uitzinnige vreugde dat hij erbij was. De volgende dag opnieuw de spanning over het optreden en dan de bekendmaking: ik stond te trillen op mijn benen.
Vervolgens was er een klein beetje (en uiterst milde) teleurstelling: je hoopt ergens toch altijd.
Ellen kreeg de persoonlijkheidsprijs, Daniel kreeg jury en publiek. Allemaal heel erg verdiend, dat wel, maar for the record: Henk heeft ook ongelooflijk sterk gespeeld gisterenavond en ik was immens trots.
Na de uitreiking: de ontlading en een duik in het nachtleven. En dan vandaag eindelijk de rust.

Ik ben trouwens ziek sinds gisterenavond. Ik dacht eerst dat het door de stress kwam, maar vandaag is het erger en ben ik ook bijzonder misselijk: ik denk dat ik dat buikvirus te pakken heb. Morgen toch maar eens naar de dokter.