Alles van waarde is weerloos
Gisterenavond op café geweest en het wonderwel verborgen kunnen houden, want ik heb dat niet graag als iedereen opeens naar mij kijkt en al. Bleh. Een zeker radiofonisch instituut had me bijna verraden, maar is op tijd teruggekrabbeld…
Bij thuiskomst mijn bijzonder fijne cadeautje van mijn lief gekregen: de Cocotte van Le Creuset die ik al zo lang wilde. In het klassieke rood, dat spreekt voor zich.
Ha. Ik dacht dat ik -net als Hans- Fiocco niet kende, blijkt dat al hun liedjes kan meezingen van toen ze in het jeugdhuis vroeger al eens van dance durfden te doen.
Pfiew. Ik begon al te vrezen dat ik mijn klassiekers niet kende.
Een goed najaar
De vruchten zijn verkocht.
De boeren betalen de pacht aan de Heren.
De vliegen vallen dood op tafel.
Het regent gulzig en de bieten glanzen.
De akkers verteren hun moederkoek
en stijf in de wolken nadert de winter.
Morgen koop ik zeven kannen olie
en een nieuwe bril om in het boek te lezen.
Deze winter ga ik nog niet dood.
Paul Snoek
Ons Joke was op StuBru daarnet, in Mekka. Ze heeft dat goed gedaan, en ze heeft zelfs op slinkse wijze Het Project in de conversatie gegooid.
PS: neen, klijn. Ik ben nog steeds *niet* jarig.