Zo. We zijn opnieuw in gang geschoten wat huizenzoeken betreft. Het is de laatste zes weken zo druk geweest dat we nauwelijks ergens aan toe kwamen, laat staan aan gedegen zoektochten naar ons droomhuis. Eerst was er de première van lief, toen heb ik me uit de naad gewerkt voor het begin van het academiejaar en daarna was lief opeens geselecteerd voor cameretten en was er dus weer extra toestand in de agenda.

Edoch, uitstel is geen afstel!

Ondertussen is er echter al heel wat veranderd. We zijn een beetje veranderd van strategie en van hetgeen waarnaar we op zoek zijn. De strategie zit momenteel op vier sporen. Ten eerste: vrienden, familie en ook sommige bloggers die we irl niet kennen houden ons trouw op de hoogte van huizen die ze zien, en waar ze over horen. Waarvoor onze grote dank, trouwens.
Ten tweede pluizen wij nog steeds alle immosites en blaadjes uit die we kennen en bellen naar alles wat interessant lijkt. Ten derde rijden we rond in buurten die we leuk vinden. En ten vierde stoppen we in die buurten ook flyers in de bus. Dat laatste blijkt trouwens effectiever dan gedacht: we hebben toch al een paar telefoontjes en mailtjes gehad met “inside information”.

Verder zijn we een beetje afgestapt van ons idee om iets instapklaar te kopen. We denken nu aan massieve verbouwingen met een architect en alles erop en eraan. Helemaal ons eigen ding doen en onze creativiteit laten botvieren. Daarmee samenhangend hebben we ook onze prioriteitenlijst een beetje aangepast.

1. Veel ruimte
2. Een tuin of ruime koer
3. Een leuke buurt
4. Veel licht of de mogelijkheid om veel licht binnen te trekken na verbouwingen

Al de rest lossen we wel op eens we het gekocht hebben. Mwoehaha.
De oorzaak van de aanpassing van onze ideeën over verbouwen/instapklaar is eigenlijk dat we nog geen enkel instapklaar huis gezien hebben waar we niet onmiddellijk een miljoen kosten aan zouden doen omwille de redenen van de goede smaak. En dat miljoen doet dat wel een beetje de voordelen van instapklaar teniet. Dus: vervallen krot it is.