Alles van waarde is weerloos
En u?, vraagt Michel, die tegenwoordig liever als Mitchel of Michiel wordt aangesproken.
Awel. Het wordt een rare week. Met triestige momenten (morgen een begrafenis) en dingen waar we al lang naar uitkijken (vrijdag en zaterdag de première). Daarnaast moeten er honderden verse eerstejaars getraind worden in ons digitale leersysteem en wil ik ook nog wat sporten. En volgende week beginnen de lessen…
Druk? Maarbijneen. Hoe komt u erbij.
Vandaag in de verkiezingsvod van VB-Lovendegem gelezen dat men meer respect wil voor de Vlaamse taal en cultuur. Nu heb ik daar eigenlijk niet veel op tegen: ook ik kan me doodergeren aan het sms-taaltje en ben behoorlijk dolletjes op het Nederlands.
Maar ik vind: als ge respect wilt eisen voor uw taal, doe het dan zonder dt-fouten in uw folder. Anders is het een beetje genant, hoor.
Ik weet niet of u een website hebt, meneer, en ik ga er ook niet naar op zoek. Het interesseert me niet en ga u überhaupt niet linken, meneer, want dat verdient u niet. Ik ga zelfs uw naam niet zeggen, want u bent het eigenlijk niet eens waard dat iemand zou weten wie u bent. U herkent uzelf vast wel, als u dit leest.
En u zult dit ongetwijfeld lezen. Ik weet dat u hier rondhangt, geniepig glurend van achter de hoek, op zoek naar vuiligheid waarmee u uw perverse drang om mensen te kwetsen kunt bevredigen.
Ik ga hier geen gemene dingen over u zeggen, hoewel dat gezien uw fysieke gestel en uw bekrompen karakter wel heel gemakkelijk zou zijn en ik in mijn hoofd honderden opmerkingen heb die u wellicht zouden raken en misschien wel pijn zouden doen.
Ik weiger me echter tot uw niveau te verlagen.
Het enige wat ik kwijtwil, meneer, is dat u zielig bent. Uw drang om mensen doelbewust te raken en het duivels genoegen dat u schept in uw vuilbekkerij over iemand die u niet eens kent, maakt u een lelijk mens.
Ik heb medelijden met u, meneer. Het moet triest zijn als de geneugten van uw leven op zulk een negativiteit gebaseerd zijn en als u uw voldoening en vreugde moet halen uit dat soort fratsen.
Misschien moet u eens een hobby nemen.
Deze week heb ik mijn lief ergens tussen twee vergaderingen door een mailtje gestuurd met de vraag of hij vrijdagavond tijd had voor een afspraakje met mij. Gisteren was dat, want dat was meteen de enige avond tot eind oktober dat we allebei vrij zijn.
Het leven kan hier namelijk nogal voorbijrazen, bij momenten. Zeker als er premieres en startende academiejaren in het spel zijn, dan is er helemaal geen houden aan.
Het is niet dat we elkaar in drukke periodes niet zien, hoor. We lopen hier allebei wel rond in hetzelfde huis, we slapen in hetzelfde bed en we kijken al eens samen televisie als we even tijd hebben. En we eten tesamen, meestal. Maar de rotvaart waarmee we door de dag razen de laatste tijd, zorgt ervoor dat er van quality time niet vaak sprake is.
En daarom hebben wij date-night in het leven geroepen. Een concept waarvoor ik bij deze een zeer warm pleidooi wil houden: maak eens een afspraakje met de man/vrouw in uw leven. U zult daar veel plezier aan hebben, geloof mij.
Gisteren om acht uur vertrokken naar het fijne restaurant waar we een reservatie hadden. De uren die daarop volgden werden gevuld met aperitief, slaatjes als voorgerecht, vis als hoofdgerecht, chocoladetaart en muntthee toe. En met veel getetter.
Een mens zou daar vaker tijd voor moeten hebben, denk ik dan.