Acht oktober komt dichterbij en er is net een peiling bekend gemaakt voor Gent. Het had beter gekund, het had slechter gekund.

– Ik ben heel trots al van tevoren dat het ernaar uitziet dat het VB niet zal vooruit gaan in onze stad. Ik had gevreesd voor 5 tot 10 procent, maar het ziet ernaar uit dat Seraphin niet mans genoeg zal zijn om een gebokshandschoende vuist te maken hier in Gent.
– Persoonlijk vind ik het jammer tot sp.a-spirit maar een klein beetje vooruit gaat. Het ware mooi geweest als Termont met een mooie overwinning was kunnen starten. Kwestie dat de mensen die denken dat hij een slechte burgemeester gaat zijn (zoals men dat ook dacht van Beke, lang lang geleden…) iets minder zouden morren.
– Ik had enigzins gehoopt dat de nationale progressie van CD&V-NVA zich niet zo doortrekken bij ons, maar dat blijkt ijdele hoop. Waarom ik dat gehoopt had? Omdat ik conservatisme (wat ik CD&V toedicht) en ego-centrisme (NVA) een groot risico vind in tijden dat we zouden moeten gericht zijn op de toekomst en op de buitenwereld. Openheid zal ons redden, denk ik.
En ik vind de kerk niet zo tof, dat ook. Al helemaal niet meer sinds ze nu ook al universiteiten op het matje roepen.

Zo. Mijn portie grote meningen voor vandaag. Morgen ongetwijfeld nog veel meer.

Als ik thuis werk, dan zit ik het allerliefst aan de keukentafel. Er is daar veel licht en ik zie de straat en het water, dus ik kan af en toe een beetje dromend voor mij uitstaren. Bovendien zijn de frigo en de koffiemachine zijn vlakbij en is luiheid nu eenmaal my middle name.

Heel trouw hangt Santa Boogie altijd weer in mijn buurt rond, dan. Of naar buiten kijkend op de vensterbank, of slapend op de tafel, of spinnend op mijn schoot en ook zeker een paar keer per dag bijtend in het scherm van bob-de-laptop.
Nu moet u weten dat Santa Boogie absoluut allerschattigst is en een heel aimabele kat. En dat hij graag show verkoopt, zoals met zijn pootje tegen het raam krabben als er mensen voorbijkomen. En er komen hier vaak mensen voorbij, want ons huis staat in hartje Gent en hier vlakbij is een kindertheater gevestigd.

En zo kwam het dus dat er daarnet dertig kleuters voor mijn raam stonden. Ik had ze eerst niet gehoord, want ik was uiterste geconcentreerd ingewikkelde dingen aan het uitzoeken. Na een paar minuten drong het door dat er lawaai was, keek ik op om te zien waar het lawaai vandaan kwam en hopla: een hele klas 5 jarigen met hun neus tegen het raam gedrukt om naar onze kat te kijken. Op dertig centimeter van mij vandaan.

Ik zeg u: het was lang geleden dat ik nog zo geschrokken ben.

Zeg. Wat ik wel heel spijtig vind, eigenlijk, is dat ik hier twee weken voor de verkiezingen nog geen enkel boekske of folderke van sp.a-spirit-kandidaten heb gekregen. Het is dus niet omdat ons huis vol affiches hangt van den spa en er vanharte-stickers op onze brievenbus hangen dat ik niet meer moet overtuigd worden é.
Er is hier sprake van een buurtfolder? Nog niks gezien. Iedereen zou een boekske van Jef Geeraerts krijgen? No sir, hier ten huize nog niets gehad.
Ik stel voor dat jullie hier rap eens een beetje materiaal in de bus komen steken, zodat ik eens kan meeklappen bij den bakker en op Het Project.

(Hebben wij wel gekregen: het CD&V-programma, een folder van Michael Verstraeten, een flyer van Groen en vandaag een persoonlijke brief van mijnheer de premier van dit land. Een oogst die ik sowieso al flauwtjes vind, eigenlijk.)