Exact een jaar geleden en exact hetzelfde citaat speelt door mijn hoofd.*klik*
Wat een toevalletje.
Zie, en pas hebt ge uw eindeloos medelijden uitgesproken met dat mislukte product, dat de mens is \”¦ met dat beetje schimmel dat de mens is \”¦ met dat beetje kanker, lichamelijke en geestelijke kanker, dat de mens is \”¦ pas hebt ge daarover uw eindeloos medelijden uitgesproken , al denkend: het nadert precies naar het einde van ons boek en we moeten zien dat we ook wat medelijden ten toon spreiden \”¦ pas hebt ge er aan gedacht om uw eindeloos medelijden ten toon te spreiden, of ge wandelt met uw vader naar de stad der 2 fabrieken toe, en hij zegt: maar hebt ge daar reeds op gelet, dat al die duitsgezinden van binst den oorlog werkelijk een duitse smoel hebben? En die woorden vallen u op het hart en de geest gelijk een emmer koud water \”¦ (more…)
Zoals Lien het komt te zeggen: wij hebben daar op school gezeten. Ik weliswaar slechts twee jaar, maar toch.
Onmiddellijk zat mijn hoofd vol herinneringen.
Het was inderdaad in die tijd best een goeie school. Ik kwam van één van de grote Sint-scholen hier in Gent-centrum. Niet dat dat een slechte school was, daar met dat groene uniform, maar er werd daar veel minder aandacht aan de leerlingen besteed. Het belangrijkste daar was zo hoog mogelijke punten halen. Ten Doorn was daar anders is. Kleinschaliger. Menselijker. Er zijn daar verschillende leerkrachten waar ik zowaar mooie herinneringen aan heb.
En we hebben daar veel plezier gehad, zo meiskes onder elkaar. Met deze juffrouw en met Lien, natuurlijk. En met de zusjes waarvan er nu eentje beroemd is en die vroeger altijd naar het PMS moest omdat ze dachten dat ze anorexia had maar die kolossale hoeveelheden brol achteroversloeg. En natuurlijk met heel veel mensen die geen website hebben ondertussen. De mietjes.
Mijn toenmalige boyfriend zat daar ook op school, in het Hoger Onderwijs, want die volgde regentaat. Dat was een groot voordeel, want in de gebouwen van het hoger hadden ze een rokerskot.
Mijn huidig Lief, die zat op de school waarmee Ten Doorn ondertussen gefusioneerd is, maar tegen dat ik in Eeklo aankwam zat hij al op tunief. Een echte student en al, die in het weekend in ons jeugdhuis zat.
Op lien haar vrijgezellenavond zijn we nog afgezakt naar ons stamcafé van in die tijd. Het leek er toen nog marginaler dan tien jaar eerder. En het schoot tien jaar geleden al niet over.
Memories. Memories.