Als ik thuis werk, dan zit ik het allerliefst aan de keukentafel. Er is daar veel licht en ik zie de straat en het water, dus ik kan af en toe een beetje dromend voor mij uitstaren. Bovendien zijn de frigo en de koffiemachine zijn vlakbij en is luiheid nu eenmaal my middle name.

Heel trouw hangt Santa Boogie altijd weer in mijn buurt rond, dan. Of naar buiten kijkend op de vensterbank, of slapend op de tafel, of spinnend op mijn schoot en ook zeker een paar keer per dag bijtend in het scherm van bob-de-laptop.
Nu moet u weten dat Santa Boogie absoluut allerschattigst is en een heel aimabele kat. En dat hij graag show verkoopt, zoals met zijn pootje tegen het raam krabben als er mensen voorbijkomen. En er komen hier vaak mensen voorbij, want ons huis staat in hartje Gent en hier vlakbij is een kindertheater gevestigd.

En zo kwam het dus dat er daarnet dertig kleuters voor mijn raam stonden. Ik had ze eerst niet gehoord, want ik was uiterste geconcentreerd ingewikkelde dingen aan het uitzoeken. Na een paar minuten drong het door dat er lawaai was, keek ik op om te zien waar het lawaai vandaan kwam en hopla: een hele klas 5 jarigen met hun neus tegen het raam gedrukt om naar onze kat te kijken. Op dertig centimeter van mij vandaan.

Ik zeg u: het was lang geleden dat ik nog zo geschrokken ben.