Month: August 2006

projecten

Huizen – de jacht is geopend.

Eigenlijk ben ik al vijf jaar aan het uitkijken naar een huis. Voor zover je een driemaandelijks bezoek aan immoweb en af en toe eens bellen naar een nummer op een plakkaat “uitkijken” kunt noemen. Het hoeft dan ook niemand te verwonderen dat ik nooit iets gevonden heb.

De vakantie hebben lief en ikzelve echter besloten dat we iets ernstiger gaan worden in onze zoektocht. Gisteren al maar meteen gestopt aan een leuk huis in een fijne buurt. We waren er helemaal wild van: 5 slaapkamers (+nog 1 onafgewerkt), in behoorlijke staat, een klein stadstuintje op de Zuidkant. Maar jammer genoeg ligt de vraagprijs zo’n 50.000 euro boven ons budget. Denken we. Want eigenlijk weten wij niet zo goed wat ons budget is. We weten wat we hebben en wat we willen afbetalen, maar wat we daarvoor kunnen lenen en hoeveel kosten van notaris en schuldsaldoverzekering erbij komen: geen idee. Hell, het is al een wonder dat ik het woord “schuldsaldoverzekering” ken, vind ik.
Vanmiddag dus eens een telefoontje plegen naar De Immotheker, zodat we de mogelijkheden een keer in kaart kunnen brengen.

Ondertussen, Gentse lezertjes: hou uw ogen en oren open voor leuke huizen in uw buurt en laat ons iets weten als jullie iets zien….

Ja!

Lek.

Santa Boogie, die gebruikte zijn -nochtans zeer vrolijk gekleurde- krabpaal niet. U weet wel, zo’n ding in gevlochten stro waar katten hun nagels aan scherpen.
Geen probleem, dacht ik: ik koop zo’n produktje in de dierenwinkel met lokstof erin. Zo’n lokstof waar katten dol op zijn.
En ik sprenkel de lokstof op de krabpaal.

Niets. Geen reactie. Hoogstens een ietwat verontwaardigd opgetrokken wenkbrauw (“Denkt ge nu echt dat die chemische boel werkt op mij?”).

Tot vandaag, een paar weken later.
De kat is volledig smoorverliefd op de krabpaal. Hij likt eraan. Hij draait eromheen. Hij gaat er met verdwaasde blik tegenaanliggen schuren.

Hij krabt er niet aan, dat niet. Daarvoor heeft hij de zetels natuurlijk.

En al

Heet.

Al is het weer nog zo heet,
hou aan die T-shirt vol met zweet!

Dit, lieve lezertjes, is de tekst op een in Comic Sans MS uitgeprinte A4 in de work-out-zaal van een fitnesscentrum dat ik vanmiddag bezocht.
Ik ben namelijk aan het scouten waar ik mijn sporthatend lichaam deze winter zal heenslepen.
Het fitnesscentrum in kwestie is, door het bordje én door het bejaard bodybuildend manvolk dat er vertoefde, niet langer een optie.

moeilijk werk

Werkendag.

Gisteren was de laatste dag van de vakantie. Vandaag is de eerste dag van het nieuwe werkjaar.
Ik heb er eigenlijk best zin in: goed uitgerust, nieuwe energie en ik heb geen stapels wachtend werk te slikken vandaag.
Vlak voor de vakantie heb ik namelijk alles netjes afgewerkt en tijdens het verlof ben ik blijven mijn mails lezen en beantwoorden en heb ik nog steeds de communicatie van de school gevolgd.

Niks geen inhaalmanoeuvers dus, en dat geeft een fijn gevoel van rust.