Alles van waarde is weerloos
Haha. Grappig is dat toch, hoe ik er na een week uit vakantie al in slaag om mijn agenda voor de komende weken vol te proppen. Het ziet er zowaar een beetje imposant uit na de weken van laisser-faire die we achter de rug hebben.
En ik moet ook nog strijken en ook nog foto’s laten afdrukken en inplakken.
En morgen komen ze de nieuwe tablet in de keuken installeren. Juij!
Doodmoe ben ik. Uitgeweest tot na vier uur vannacht en toch was ik om acht uur wakker. Klaarwakker. Ik vermoed dat het kwam omdat we niet thuis sliepen en dat ik dus niet in mijn eigen bed lag. Zo frustrerend: wakkerliggen terwijl je moe bent.
Straks naar Antwerpen, want lief speelt in The Joker, en daarna een lange nachtrust in mijn eigen nest.
*geeuwt*
Schuppe, die heeft een liefje. En dat liefje heeft ook een weblog. En ze verwijzen in hun linkenlijstje naar elkaar met hartjes naast de naam.
How cute is that?
Wij gaan, net als het merendeel van de Gentse Bloggers zo blijkt bij rondvraag, winkelen in de Colruyt op Sint Amandsberg (spreek uit Sintumajnsberg, met klemtoon op laatste lettergreep en rollende r) aan Den Dendermondse Steenweg. Voor zij die niet van Gent zijn, maar de stad wel een beetje kennen: dat is die drukke en verwaarloosde straat links van Dampuurte. De Dendermondse Steenweg biedt een rijke assortiment van de meest fascinerende winkels, stuk voor stuk in donkere panden waar de verf van afgebladerd is. Bed-In, bijvoorbeeld. En Danny Glazenwasserij. En Digi-turk, N.E.W.S en Sultan.
Het leukst van al vind ik echter Café Garfield, waar volgens het reclame-bord Golden Kenia wordt getapt. Golden Kenia is zowat het meest afgrijselijke bier dat een mens zich kan voorstellen. Erger dan Sparta Pils, inderdaad.
Verder is Café Garfield een duister kot waar mensen van gezegende leeftijd voor de beduimelde ruiten zitten te kaarten. Maar het allergrappigste is dat het hele café en alle ramen bezaaid zijn met pluchen garfield-beestjes. En met bezaaid bedoel ik: honderden. In alle maten. Maar allemaal even groezelig.
De naam “Café Garfield” is dus niet zomaar een willekeurig gekozen naam. Ik denk dat we hier, op de geheel unieke en enigszins aandoenlijke wijze van de Dendermondse steenweg, gewag kunnen maken van een heus concept en thema.
Hedendaagse folklore, zo heet dat.