Na wekenlang gepruts aan iets wijs maar -laat ons wel wezen, lieverd- volstrekt nutteloos, is het nu kwart voor twaalf en beneden hoor ik zijn vingers nog steeds op het klavier ratelen. ik kwam even geleden in zijn bureau en vroeg of hij mee wilde kijken naar de film die ik gehaald heb, en ik kreeg enkel wat gemurmel.
Opnieuw exit writer’s block, inderdaad. En dat betekent dat het laatste kwartier van de show er toch nog gaat komen voor de premiere. Noteer dus alvast 22 en 23 september in uw agenda. in CC ‘t Groenendal in Merelbeke. Reservatie-info volgt op 17 augustus, want dan begint de ticketverkoop.
Ik kan momenteel niet goed klappen, dus zal ik maar een beetje schrijven. Mijn hoofd is verdoofd van aan mijn slaap tot diep in mijn hals. Eén en ander bemoeilijkt de vlotte bewegingen van mijn spraakorganen.
Dokter tandarts heeft de tand waar ik al zes weken last van heb ontzenuwd. Dat doen ze alsvolgt.Het is ambetant en straks zal het ook zeer doen als het wakker wordt. En woensdag moet ik nog eens terug voor een definitieve vulling. Het is mij allemaal om het even: als de pijn er maar mee weggaat.
Ik mag niet eten tot de verdoving is uitgewerkt en ik heb nochtans veel goesting achter een boterhammeke met kaas. Logische oplossing: een tukje tot alles weer normaal is.
Waarom is dat toch, dat iedere keer als ik iets schilder, dat alles volhangt met verf?
Ik ben terrasstoeltjes in het india-blauw aan het schilderen en ondertussen zijn niet alleen de stoeltjes blauw, maar ook mijn kleren, het terras, mijn haar en zelfs een plekje op mijn rug waar ik zelf niet bij kan.
Vreemd is dat.
Mijn mama en papa zijn terug van reis. Ik bijzonder blij natuurlijk en wel om vijf redenen:
– omdat ze goed en wel terug zijn, natuurlijk, dat is altijd leuk. En alles is vlotjes gegaan, in tegenstelling tot de laatste keer.
– omdat ze er bruin en ontspannen uitzien en dat ik dat graag zie.
– omdat wij in geval van thuiskomende ouders gevoederd worden in een lekker restaurant om vakantie te vieren. Champagne en scampi! Olé!
– omdat ik on-ge-loof-lijk schattige schoenen heb gekregen. Roze. Met een fantastische hak en een mooie vorm. Ik ben precies Barbie ik.
– omdat we ook een Spaanse hespe hebben cadeau gekregen. Morgen meloentje kopen en dan hmmmm….
ik zeg u: er is iets serieus aan het fikken in de binnenstad. Iemand enig idee wat?
