Volgens het zeven-dagen-weerbericht van de Bodemkundige Dienst van België zal het weer binnen zeven dagen evolueren naar “normaal” voor de tijd van het jaar.
Op vrijdag 2 juni wordt het, volgens de huidige voorspellingen, 18,6 graden en zal er slechts sprake zijn van lichte neerslag.
Ik *weet* dat het niet echt goed nieuws is, maar het is al iets. En met een beetje geluk is vrijdag 2 juni echt het beginpunt voor een nieuw Vlaamsch seizoen: de vroege zomer.
Er zijn zo van die dagen die beginnen met kijken naar uw lief terwijl hij nog slaapt, verdergaan met een beetje humo lezen, een kom groentensoep en een boterham met garnaal eten. Om daarna geruisloos over te gaan in het draaien van een wasmachine, het kopen van een paar cds in de fnac en wat voedsel bij de groentenboer. Daartussen nog het tegen het lijf lopen van kenissen en vriendjes allerhande in de veldstraat of voor hun eigen deur en een koffie in het Damberd.
En dan is de dag al voorbij en de avond begint. Vreemd is dat, van die dagen.
Neen, ik ben geen fan van vandaag.
Er was een begrafenis, een koffietafel en de daarbij horende sfeer.
Het regent, het is koud, ik heb al de hele dag vage hoofdpijn.
De kat is verkouden, mijn ogen prikken van vermoeidheid.
Er zijn misverstanden, lusteloosheid en een geïrriteerde ondertoon in alle gesprekken.
Vandaag kan maar beter snel over zijn, vind ik.
(upgedate versie…)
Vroeger zei de pastoor in de kerk:
“Let niet op onze zonden, maar het geloof van uw kerk”
of (dacht ik)
“Let niet op onze zonden, maar op de kracht van ons geloof.”
Enfin, het was alleszins iets met geloof.
Nu zegt hij op diezelfde plaats:
“Let niet op onze zonden, maar op de droefenis van uw volk.”
Sign of the times.
Bijna 2 jaar na datum nog een keer naar Eternal Sunshine of the Spotless Mind gekeken, deze keer op dvd.
De eerste keer heb ik die gezien in de cinema, samen met Lien en we hadden daar toen zwaar discussie over: ik vond hem fantastisch, zij vond hem goedkoop en ongeloofwaardig.
Ik dacht dat ik misschien in de voorbije twee jaar mijn romantische naïviteit was kwijtgeraakt en realistischer was geworden, maar neen hoor: het is een fantastische film! En zo romantisch en al! En de muziek is ook zeer mooi!
Ik heb zelfs een beetje gehuild op het einde.