Month: April 2006

En al Ja!

Mededelingen.

Aan alle Knack-lezers.
Een röntgenapparaat uit de jaren ’60. Lelijk dat dat is. En groot. Dat kan vanzeleven niet door de deur hier. Bij geen enkel normaal mens, trouwens.
Wij zoeken dat dus niet om het in ons interieur te integreren. Niet. Wat mijn lief ook moge beweren in de Weekend Knack van deze week.

Aan de mevrouw die het interview mailsgewijs afnam.
Never trust a comedian. Als ze de kans zien om onnozeliteiten uit te steken, dan zullen ze die kans met beide handen grijpen. Ge moet daar mee opletten, anders hebben ze u liggen.

Aan Lief
Haal die zelfgenoegzame grijns van uw gezicht. Ge zijt grappig, ja.

Update: scan van het artikel op het weblog van mijn lief.

Neen!

Honger.

Ik heb honger. Ondertussen al een week. Ik leef op een handvol calorietjes per dag, die ik haal uit magere yoghurt, rijskoeken, fruit, gestoomde groenten en 100 gram vlees of vis per dag.
Ik eet geen mayonaise, drink geen frisdrank en nauwelijks alcohol (vorig weekend: twee glazen wijn, that’s it). Ik drink meer dan 2 liter water per dag en beweeg behoorlijk veel: doe zoveel mogelijk te voet, neem altijd de trap,…

7 dagen doe ik dat nu al en ik loop er behoorlijk pissed van. Ik sta op met honger en ga slapen met honger.
Gisteren heb ik mij na een week op deze manier leven gewogen. Ik ben een halve kilo verdikt.

Kan iemand mij eens uitleggen hoe dat komt?

Ja!

Maud.

Na Leon, Anna en Helena is nu ook Maud geboren.

Proficiat voor de mama en de papa!
En ook wel een beetje voor Gringa M., voor het naamgenootje…

Neen!

Pool.

Het is een Pool, dames en heren. En hij heeft al bekend ook.
Ge ziet dat toch direct é, dat dat katholieke mensen zijn in Polen: die bekennen tenminste als ze iets fout gedaan hebben. Het zou bij die islamieten geen waar zijn.

(En moest ge het niet doorhebben: ja, ik ben met u aan het lachen. U daar, die in kranten allerhande en aan den toog van ieder café verkondigde dat “de imans al zullen gemaakt hebben dat ze al lang veilig in de woestijn zitten”. U daar, die al dat krapuul een donkere huidskleur heeft gegeven in uw gedachten. U daar, met uw westers superioriteitsgevoel en uw rotsvast geloof dat uw soort het enige goede is, uw cultuur de enige zuivere en uw denkpatroon het enige correcte. Ik ben met u aan het lachen, ja. Meer nog: ik wijs u aan, met een priemende vinger en ik zeg: ge moest u schamen.)

Ja!

Dakterras.

De avond valt, de eendjes zwemmen in het water richting sluis. Mensen joggen op het pad hier beneden en Santa Boogie verkent het dak van de buren.
Ik heb de zetel buiten gezet, speciaal voor de eerste zachte lente-avond. Mijn blote voeten rusten op het hout van het terras en naast me op de tafel staat een orchidee in botjes die bijna openbarsten. De druivelaar krijgt scheuten, de kruiden tieren welig.

Het is stil en zacht. Het draadloos internet doet zijn werk en ik ook: voor de examens, om precies te zijn.
Als ik naast mijn scherm kijk, zie ik de torens van Gent: de boekentoren, sint-baafs, sint-jacobs, het belfort, het gravensteen en het rabot.

Op zo’n avond denk ik: Gent, lieve mensen, is the best of all cities. Met geen stokken krijgen ze mij hier weg.