De avond valt, de eendjes zwemmen in het water richting sluis. Mensen joggen op het pad hier beneden en Santa Boogie verkent het dak van de buren.
Ik heb de zetel buiten gezet, speciaal voor de eerste zachte lente-avond. Mijn blote voeten rusten op het hout van het terras en naast me op de tafel staat een orchidee in botjes die bijna openbarsten. De druivelaar krijgt scheuten, de kruiden tieren welig.
Het is stil en zacht. Het draadloos internet doet zijn werk en ik ook: voor de examens, om precies te zijn.
Als ik naast mijn scherm kijk, zie ik de torens van Gent: de boekentoren, sint-baafs, sint-jacobs, het belfort, het gravensteen en het rabot.
Op zo’n avond denk ik: Gent, lieve mensen, is the best of all cities. Met geen stokken krijgen ze mij hier weg.