Month: April 2006

internet

Manic Monday Sunday.

Met enige vertraging en op de valreep: de vraagjes van de week van juffrouw Lilith. Music Maestro!

Van welk liedje krijg je koude rillingen en een krop in je keel elke keer je het hoort?

Ik moet eerlijk toegeven dat ik een enorme bleitmuile ben op gebied van muziek. Ik heb een hele hoop liedjes waar ik een beetje melancholisch van wordt. Of waar ik gewoon van gepakt ben iedere keer ik ze hoor.
Zo heb ik bijvoorbeeld een zwak voor Preisner en wil ik altijd in een hoekje kruipen en een beetje zachtjes wenen als ik die muziek hoor. Zelfde effect heeft volledig Fixed Water, het debuut van Sophia. De ideale soundtrack bij een dipje.
Ontroerd word ik keer op keer door Kind of Blue van Miles Davis. Thumbs up for Miles Davis!

Verder zijn er nog een groot aantal individuele nummers waar ik echt gepakt van kan zijn: Everybody’s gotta learn sometimes van Beck, I hope that I don’t fall in love with you van Tom Waits, Hurt van NIN in de versie van Johnny Cash (de clip kan je nog hierzo bekijken), I don’t think so van Dinosaur JR, Ne me quitte pas en Les vieux amants van Brel, Bleke Lena van Raymond,…
Te veel om op te noemen, inderdaad.

Welk liedje vind jij totaal overgewaardeerd?

Ik heb nooit gesnapt wat mensen in Radiohoofd zien. Zo saai dat dat is maat.

Naar welk nummer zouden alle lezers van kerygma vandaag nog moeten luisteren bij wijze van tip from you to them?
We hebben daarnet in de auto nog eens naar de CD van Gorillaz geluisterd en Feel Good inc -samen met De La Soul– is echt een beestig goed nummer.
Tot slot moet u echt een keer luisteren naar Starflam. Naar nummers als Ils ne savent pas en donne moi de l’amour.

Verder mag u allemaal een paar CDs kopen van de hierboven genoemde mensen, natuurlijk. U zal er geen spijt van hebben.

Wat is je favoriete meezingnummer? Voorkeur voor een bepaald stukje?
Alles van Raymond van het Groenewoud.
Stayin Alive van de Bee Gees.
En “Verlangen” van Clouseau natuurlijk. Zoals driekwart van de vrouwen van mijn leeftijd.

Op welk lied kan jij onmogelijk stil blijven staan?
Billy Jean van Michael Jackson. Het oudere werk van Prince. Alweer: de Bee Gees. En alles van Dr. Dré, dat spreekt voor zich.

Ja!

Blue White Army.

Buffalo! Blue White Army!

Voor zij die het voetbalgebeuren niet zo volgen: de Gantoise speelt op dit moment thuis tegen Anderlecht. Gent speelt voor Europees voetbal, Anderlecht voor de titel. Een topmatch dus.
Het is uitverkocht en ik heb geen kaartjes.
Mijn papa is aan het kijken op zijn Belgacom digitale TV, en ik was van plan om naar het ouderlijke huis te rijden en mee te kijken. Wij zijn echter net wakker (allez, ik ben wakker. lief slaapt nog) en dus geraak ik er niet op tijd. Het is dus van live volgen via Sporza.be. En ondertussen gewoon thuis luidkeels supportersliedjes zingen.
We weten het immers allemaal:

Iedereen is bang! Iedereen is bang! Iedereen is bang voor Buffalo-o!

En al

Orchidee.

Ik ben zot van orchideeën. De bloemen hebben iets ongelooflijk fragiel en sierlijk. Tegelijkertijd zien ze er een klein beetje gemeen uit, vind ik. En hoewel een orchidee er zeer teer uitziet, is het een verdomd taaie plant: wij hebben er hier in huis staan waarvan we dachten dat ze morsdood waren die nu weer bot maken.

Recent heb ik mijn hoofd gestoken dat ik een paar orchideeën met luchtwortels wil voor in de living. Ik wil dan een ijzerdraad constructie aan de muur (zoals he voor een wandlampje zou hebben) en dan moet daar een orchidee inkomen. Ik zie het al helemaal voor mij: onze woonkamer krijgt spontaan de allures van een tropisch regenwoud met die exotische dingen aan de muur. Santa Boogie wordt een kleine tijger en wij zijn altijd een beetje op reis.

Nu alleen nog lief overtuigen dat het een goed idee is en argumenten als “bloeit maar een paar maand per jaar” vakkundig weerleggen.
En uitzoeken waar die spullen te koop zijn, natuurlijk.

mediagedoe

Zo is er maar één.

Woehoe-heiho! Wat zien wij daar? Het is een muziekprogramma op de lichtbak. Tijd voor een live-verslag, me dunkt.
Het wordt gepresenteerd door het meisje Yasmine. En dat is volgens Meneer Lienweb “een enorme krote”.

First up: Peter Van Laet met Kronenburg park van Frank Boeijen. En we mogen al direct met een bekentenis beginnen. Ik kan Van Laet zijn gezicht niet zien en het is een arrogante lul, maar boy-oh-boy, zijn uitspraak is lekker. Bovendien hebben een heleboel jongemannen die ik ken in vervlogen tijden handjeklap gedaan op “Geef mij een teken van leven”. Long story, don’t ask.
Op Frank Boeijen heb ik indertijd flink gepuberd, en op Kronenburg Park in het bijzonder heb ik menig traan geplengd over verloren liefdes. Schoon. En ik kan dat nog altijd volledig meezingen….

De tweede is het meisje Dex. Barbara zingt van de man voor wie ik ook al een enorme boon heb: Raymond van het Groenewoud, dames en heren. Raymond is zwaar ondergewaardeerd in Vlaanderen, vind ik. Vlaanderen Boven is echter niet zijn beste nummer.
En Dex zingt dat met teveel country in haar stem. Dat kreetje altijd maar zeg. Haar maagring zal een beetje te hard spannen, denk ik. Maar terwijl we het erover hebben: mag ik u de Ballades-cd van Raymond van harte aanbevelen? Uiterst geschikt voor nachtelijke roadtrips op donkere autostrades.

Zeg me van Johan Verminnen is het volgende liedje en de genaamde Tura, Will brengt het.
Hij heeft een lelijke plastron aan. “Zeg me” is een mooi nummer, maar ik moet Will Tura zo niet. Zijn uitspraak is *niet* lekker.
Oeh. Het is met een kindjes-koor. Oh my. Aan de andere kant: wel leuk voor die kindjes dat ze op de lichtbak mogen komen…

Olé. Ze tonen Willy met “Vlaanderen de Leeuw”. Dat was een wijs liedjen, en die mens had iets met leeuwen, blijkbaar. (remember: ik draai hier rond en rond en rond….)
De rest uit de ronde grappige liedjes ken ik niet.

Kommil Foo! Ik heb het voor Kommil Foo! Die zijn lief en schattig en zo’n zoetekes. En als ge dat vraagt op een terras dan zwaaien die naar jarige mensen. En als ge die vraagt om te schrijven voor Gentblogt, voor niets en gratis, dan doen die dat. En die hebben ook eens iets kweeniehoe wijs gedaan op de Brugse Poort. Buurtrock of zoiets. En daar heb ik staan bleiten voor dood van ontroering. Long story, don’t ask.
En ze zingen Louis Neefs. Mijn mama hoort dat graag. Ik ook wel, want die kon schoon zingen. Aan het strand van Oostende.
Het is ongelooflijk schoon. Ik ben er van gepakt.

De ketnet-kids doen ook mee. België van Het Goede Doel.
hm. Ik vind het origineel beter. Hoewel ze allebei wel een aangename stem hebben. Maar op een bepaalde manier passen hun stemmen niet goed samen. Er is geen blending ofzo. hm.

Oh. Wim Sonneveld. Bweirk. Dana Winner.
Oh. Het Dorp. Bweirk. Fake plastieken Barbie.