Month: March 2006

Ja!

De jurk.

Ik heb een zomerjurk aangetrokken om te vieren dat de lente er eindelijk is. Ons huis is zuidwaarts geörienteerd, dus krijgen wij bij de minste zonnestraal de indruk dat het tropisch warm is buiten. Een illusie die ik koester.
Het raam staat open en ik hoor meeuwen praten boven het water. De kat strekt zich uit en spint een beetje. Als ik mijn ogen sluit, dan is het hoogzomer en vakantie.

En ik heb dus een zomerjurk aangetrokken, eentje met veel kleur en zelfs wat voorzichtig bloot aan de halsuitsnijding. Het is een gematigd optimistisch exemplaar: niet te kort en met een klein mouwtje, maar toch onmiskenbaar een zomerjurk.
Ik draag er laarzen onder in plaats van slippers uit realiteitszin. Maar hoewel mijn benen nog winterswit zijn, draag ik voor het eerst dit jaar geen nylons.

Mijn jurken en ik, wij zijn klaar voor de lente.

Ja!

Knipoog.

Deze week was vriendin B. hier en toen wij na het eten op de sofa een beetje aan het praten waren over leven, liefde, verre oorden en genetica; merkte ik dat B. naar onze kat keek (die een eindje verderop zat) en haar ogen dichtneep. Waarna de kat hetzelfde deed. En vriendin B. opnieuw. Ik vond dit een bijzonder grappig zicht. Het bleek echter niet zo bijzonder, want volgens B. doen alle katten dat en is het dichtnijpen van de ogen hetzelfde als zeggen “ik wil vriendjes zijn” of “all is good”.
Kijk, dat wist ik nu niet zie. Ik heb nooit kattentaal geleerd. Wij hadden wel de laatste weken opgemerkt dat Boogie heel vaak met zijn ogen knipperde, zo erg zelfs dat ik erover dacht om naar de dierearts te gaan, omdat ie misschien een een onsteking had ofzo.
Silly me.

Sinds die avond begroeten Boogie en ikzelf elkaar met ooggeknipper. En als ik zit te werken en hij ligt een eindje verder in de zon, dan communiceren we op die manier.

U moet het ook een keer proberen…

internet

*Glimlach*

De wereld is soms zelfs geen dorp meer maar gewoon een groot huis, waar we over twee continenten en een oceaan heen blikkentelefoon spelen.

Michel deed mij hiermee zeer breed glimlachen.
Het liefst zag ik al mijn dierbaren aan het bloggen, zodat ik op de hoogte kon blijven van al hun doens en latens en er onmiddellijk zou kunnen zijn als dat nodig was. Dat zou pas handig zijn…

Bij deze een oproep aan al mijn vriendjes en vriendinnetjes: wie een eigen blog wil, mail mij. Ik heb een server en ik zal u een wordpress geven. Ge moogt dan gelijk lief een subdomein van tiehie.com hebben. Olé!

En al

Productief.

Ha! Vrienden die moeten werken op zaterdag: niets dan goeds komt daarvan. Vriend J. werkt sinds een week opnieuw als kok, wat betekent dat zaterdag voor hem een drukke dag is. Wij waren gisteren met hem en zijn vrouw M. uit en bijgevolg op een zeer treffelijk uur thuis: halvertwee lag ik in dromenland. Dat heeft aangename bijwerkingen: deze ochtend om elf uur fris als een hoentje opgestaan en een heleboel boodschappen en familiebezoekjes afgewerkt: naar izegem, naar delhaize, naar zijn ouders, naar mijn ouders. Een bijzonder productieve dag dus.

Ik ben wat een doorsnee dertiger aan het worden maat.

moeilijk

Majokke!

Gister kregen we onverwacht bezoek van vriendin K., die net van actrice gedaan had in het theater hier in de buurt. De spaghetti die lief vakkundig had gefabriceerd stond nog net niet op tafel, dus werden er wat slierten bijgekookt, werd een fles wijn opengetrokken en een bord bijgezet. Et voilà: een improvisatie-etentje.
Na eten en veel tetteren merkte vriendin K. op dat de kindjes van de straat een spelletje aan het spelen waren met een rekker en een dansje, zoals wij dat vroeger ook deden, wat onmiddellijk een geanimeerd gesprek op gang bracht over spellekes die wij vroeger speelden. Citroen citroen, ik zit in ‘t groen, tussen twee vuren, moordenaar en dief, ik verklaar de oorlog. De bijhorende liedjes waren de volgende stap . Schipper mag ik over varen, er is een vrouw vermoord aan een gordijnenkoord, Witte zwanen zwarte zwanen wie wil en mee naar england varen, Lamerlamerlamerika….Hilariteit alom, dat spreekt voor zich.
Op een gegeven moment herinnerde ik me het eenvoudige maar geniale spel Majokke, maar tot mijn grote verbazing kende geen van mijn disgenoten dit. Majokke werd gespeeld in twee groepen die tegen elkaar opzongen en daarbij naar elkaar toestapten en met hun been zwaaiden. De eerste groep was in het begin één iemand alleen, de andere groep al de rest. En dan werd er gezongen en op het einde van het liedje wisselde er één iemand van groep. En werd het liedje herhaald. Tot vervelens toe. Eigenlijk was het een zeer stom spel, achteraf bekeken, maar wij hebben maanden niks anders gespeeld.
Ik kan me niet het volledige liedje herinneren, en ik ben er nu al de hele dag mee bezig. Drinving me crazy, I tell you. Dus roep ik uw hulp in, lieve lezer. Graaf in de donkerste hoeken van uw ongetwijfeld uitstekende geheugen en help mij. Toe.

Dit is wat ik zelf heb (A is de eerste en kleinste groep, B de tweede en grotere groep):

A: Wij zijn arm arm arm, Majokke Majokke, wij zijn arm arm arm, Ma-jo-o-ke.
B: Wij zijn rijk rijk rijk, Majokke Majokke, wij zijn rijk rijk rijk, Ma-jo-o-ke.

(..?…)

A: Mag ik dan een kind van jou, Majokke Majokke, mag ik dan een kind van jou, Ma-jo-o-ke.
B: Welk kindje moet dat zijn, Majokke Majokke, Welk kindje moet dat zijn, Ma-jo-o-ke.
A: het zal jullie (vult naam in) zijn, Majokke Majokke, het zal jullie (vult naam in) zijn, Ma-jo-o-ke.
B: Onze(naam) krijg je niet, Majokke Majokke, Onze(naam) krijg je niet, Ma-jo-o-ke.
A: kom ze stelen vandenacht, Majokke Majokke, kom ze stelen vandenacht, Ma-jo-o-ke.
B: onze hond ligt op de wacht, Majokke Majokke, onze hond ligt op de wacht, Ma-jo-o-ke.
A: ik geef hem dan een stukje brood, Majokke Majokke, ik geef hem dan een stukje brood, Ma-jo-o-ke.

(?????? hier ontbreekt een heel stuk????)

B: onze (naam) krijg je wel, Majokke Majokke, onze (naam) krijg je wel, Ma-jo-o-ke.