Month: February 2006

En al

To Do.

Dingen die ik vandaag ga doen, en over 1 en 2 leest u op kerygma! Een fijn vooruitzichtje, zowaar…

1. Een review schrijven over het optreden van gisterenavond.
Ik ben met meneer volume12 (en eerst ook meneer Huugendruug, maar die wilde niet blijven) van jazz luisteren wezen doen, in een piepklein café ergens in de stad.
Achteraf onstond er enige grappige verwarring: ik was te voet huiswaarts gegaan nadat Bruno me op het hart had gedrukt te bellen als er iets aan de hand was. Hij ging de andere richting uit, maar zou als een knight in shining armour terugkeren als één of andere snoodaard met slechte bedoelingen mij lastig zou vallen. Niet dat ik me veel zorgen maakte: Gent is niet echt wat men noemt een onveilige stad als je uit de buurt van parken blijft en het was hooguit vijf minuten stappen. Maar het was wel een leuk idee, dat van die ridder en al.
Ik was net thuis, aan het vertellen tegen de kat dat de jazz mooi was en smsgewijs mijn liefde aan het verklaren aan mijn man op schoolreis, toen ik *zelf* telefoon kreeg van Bruno. En niets hoorde toen ik opnam. En toen ik terugbelde was het van antwoordapparaat.
Spannend hoor: ik dacht al dat hij overvallen was omdat iemand zijn kodak wilde stelen ofzo. Of door snoodaards met slechte bedoelingen hem lastig viel. Citadelpark, weet u wel.
Anyway, bleek dat de gsm gewoon niet geblokkeerd stond, waardoor ik live getuige was van Bruno koopt een broodje Martino om 1h ‘s nachts…
All’s well that ends well.

2. Mijn persoonlijk mening verwoorden over “de sitauwaasche”. (“De sitauwaasche” is trouwens een term die wij vroeger frequent gebruikten, maar ik weet langs geen kanten meer in welke context. Ik weet wel nog dat het grappig was. Klijn? Help?).

3. Les geven, les geven, les geven

internet

WordPress 2.0 en de commentaar-teller.

Kijk zie. Voor ne keer dat ik zelf iets uitvogel ivm. computers en al, zal ik het eens wereldkundig maken in een heuse blogpost.
Dan kunt ge het allemaal bookmarken voor als ge zelf wilt upgraden, als dat al op uw netvibes to do-list staat. Bookmarken in uwen delicious, natuurlijk. En op nen T-shirt laten drukken en er de juiste technorati-tags aan toevoegen en al. En dan een foto nemen van uw scherm en die posten naar Flickr. Ha! Zie eens hoe web 2.0 ik ben, maat.

Aniehoew.
Als je WordPress 2.0 installeert (eender welke versie) en je hebt Spam Karma 2 al lopen, dan krijg je problemen met je commentaar-teller. Het onding zegt “geen commentaren” terwijl er in werkelijkheid al 1, 2, misschien zelfs tien-tal-len commentaren zijn. Aangezien bezoekers van uw belangrijke en wereldbefaamde weblog daardoor zouden gaan twijfelen aan uw populariteit (“wa-at? die heeft hier nog geen enkele commentaar zeg! wat een loser!”, u kent het wel), wilt u dat natuurlijk vermijden. En wel alsvolgt:
– Gooi de hele SK2-folder uit uw plugin-dir
– download de nieuwe versie van de SK-site en pleur die hele handel opnieuw in uw plugindir
-activeren op de plugin-pagina, configureren en hopla, u kunt er weer tegenaan.

* trekt een computer-wizzard-gezicht*

En al

Brood en koeken.

Vanmorgen lief naar het station gebracht, want hij is op schoolreis voor een paar dagen. Onderweg waren we gestopt bij Van Imschoot voor brood (ik) en koffiekoeken (hij). Daarnet echter een sms gekregen dat hij blijkbaar het brood én de koeken heeft meegenomen in zijn haast.

Het is triestig. Nu heb ik geen lief én geen eten.

*zucht*

En al

Zorgen.

Naar aanleiding van. En dat was geschreven naar aanleiding van.

Ik maak me persoonlijk zelden of nooit zorgen over technische en wetenschappelijke evoluties. “We worden cyborgs”, “Cloning zal een feit zijn”, “Computers gaan nadenken”, het zijn boutades die mij meestal niet tot meer kunnen bewegen dan een welgemeend “Jaja, So what”. Bij de meeste wetenschappelijke evoluties is zelfs enig applaus aan de orde. Leve de cloning van organen om mensen te helpen met een kapot exemplaar! Leve de nadenkende computers die ervoor zorgen dat de kans op technische fouten steeds kleiner worden! Leve de cyborg-mensen waar verbeteringen werden aan aangebracht om het leven comfortabeler te maken!
Enig vooruitgangsoptimisme is me dus evenmin vreemd.
Menselijke en maatschappelijke evoluties (journalistiek verandert, de reclame zal op de koters zijn toegespitst en er komt een clash met onze moslimvrienden) zijn evenmin een bron van zorgen in mijn hoofd. De men heeft *altijd* al manieren gevonden om om te gaan met nieuwe maatschappelijke tendenzen, dus ons aanpassingsvermoging zal ons ook nu wel weer redden van de vreselijke ondergang.

“Wat bent u toch een optimistische juffrouw, i.”, hoor ik u denken. Welneen meneer, dat ben ik niet.
Ik ben er namelijk van overtuigd dat er een einde komt aan de wereld (en dan bedoel ik: aan het -menselijk- leven op aarde) en dat er dienaangaande twee mogelijke scenario’s zijn:
(a) het einde van het menselijk leven zal veroorzaakt worden door een natuurramp die in de hand gewerkt is door het onverantwoord gedrag van de mensen. Wij zullen de boel blijven opwarmen tot alle ijsbergen smelten en de hele handel hier overstroomt. Of we zullen op een bepaald moment zoveel vuiligheid in de lucht geloosd hebben dat ademhalen fysisch niet meer mogelijk zal zijn. Of: door de vervuiling zal de kwaliteit van het mannelijke sperma zodanig achteruitgaan dat het menselijk ras op een dag gewoon zal uitsterven. Of: één of ander kalf zal een atoombom of vijf lanceren en daardoor een nucleaire winter veroorzaken.
(b) het einde van de wereld zal veroorzaakt worden door een natuurramp waar de mens, ondanks al zijn wetenschappelijke kennis en techniek, geen zak aan kan doen.
Een meteoriet op ons hoofd. Een mega-tsunami overspoelt ons. Een zwart gat slokt ons op. Een virus zal ons één voor één kapotmaken.

De vraag is niet of het gaat gebeuren, maar wanneer. 2012 is een vaak genoemde datum, omwille van het Maya-baktun-toestand. Dat is echter alweer een kwestie van geloof en aangezien ik niet geloof zeg ik u: het kan daarvoor gebeuren, het kan daarna gebeuren. Het kan morgen zover zijn. Of het kan nog honderd jaar duren. Een mens kan dat niet weten. Dus moet een mens zich daar ook geen zorgen over maken.

Als ik jullie niet meer zie: *zwaait* take care, darlings.

mediagedoe

Eurosong 7 – De Finale.

Nicole en Hugo zijn daar. En veel dingskes van de politiek: Leterme, Decrem,…
Het songfestival is blijkbaar belangrijk voor het vaderland. En ook voor ons, want vriend J. en vriendin M. kijken mee.

De eerste is Michel zijn favoriete deelneemster, Barbara Dexken. Ze is de beste zangeres zeggen ze en dat lijkt me terecht. Gezien de competitie komt de uitdrukking “In het land der blinden, blahblah” in mijn hoofdje op.
J. en M. hadden dat liedje nog niet gehoord en vriend J. zijn commentaar is “Dat is iets voor in een café waar nog moet gepoept worden”. Als u even herleest wat ik de eerste keer dat ik het zag zei (“Ik zie haar helemaal staan in een biertent of op een podium in een 35+singles-café”) dan begrijpt u meteen waarom deze jongeman al zo lang een goede vriend des huizes is. Great minds think alike.
Verder ergert vriend J. zich aan het feit dat ze alweer “hun ruiten niet gekuist hebben”. Waarmee hij bedoelt dat ze, als ze van onder een glazen podium filmen, ze wel mogen maken dat dat podium proper is.

Next up: logopedie-man Bra’im. Hij doet van P.O.W.E.R. en Respect, dat kennen we ondertussen al. Wij vragen ons af zijn baard echt zo groeit, want het is weeral anders en raarder.
Lief roept dat Bra’im een on-ge-loof-lijk klein hoofdeken heeft. En vriend J. vraagt zich af waarom hij een tulband draagt. Ikzelf vraag me veel af, momenteel.
Qua tweetaligheid van ons land vindt vriendin M. het een goed liedje. Lief gortdroog: “Ja. Engels en Frans.”
We zouden het wel wijs vinden, eigenlijk. Op eurosong. Straight from the Hood of Torhout.

Belle Perez
is de volgende. Ik vind het een arrogante trut. Vriend J. vindt het een hete ***censuur***.
Lief: “Toemme. Ze hebben haar mouwen vergeten inleggen”.
Belle mag blijkbaar een beetje meer dan de anderen. Ze mag van tevoren eens zingen. De opmerking van Bartjen Peeters over haar corazon in haar poep ontlokt hier nogal vreemde associaties die ik u gemakkelijkheidshalve bespaar. Ik zeg “Ze is half Spaans”. Vriend J.: “Ze was beter gans spaans geweest en daar gebleven.”
We merken ook op dat één van de ritme-instrumenten een parmesan-rasp is. Wat vriend J. tot de intelligente opmerking noopt dat “Parmesan het al heel wat Zuiderser maakt”.

Els De Schepper
is de volgende met ‘Als ik je morgen ergens tegenkom’. Ik vind het nog altijd niet slecht. En de pianist is van Gent, dus dan hebben we ook zo iets om van trots te doen. Els komt altijd maar braver over, dat wel. En ik vind dat geen positieve evolutie.
Logan is Els een beetje aan het opgeilen, vindt Lief.

La Sakhra
met ‘Wonderland’ is de vijfde deelnemer. Petra heeft het over haar podium-familie. En dat ze graag wil vergeleken worden met Nicole. Waren Nicole en Hugo niet voorlaatste?
Lief: “Er hangt een haar los.”
Ik denk nog altijd dat het dankzij het gay-gehalte veel kansen kan hebben. Op wat weet ik nog niet.

Kaye Styles is de voorlaatste kandidaat en volgens vriendin M. was hij in de gazet vandeweek omdat hij een sanspapiers is geweest. Een voormalige vluchteling sturen zou natuurlijk wel een welgemeende Fuck you zijn aan bepaalde groepen mensen met betreurenswaardig stemgedrag.
*proest*

Bart: “Ik denk dat veel meisjes willen vragen: Kaye…”
Vriend J.: “hoe lang is ‘t em?”

Dat einde moet eruit, zeg ik u. “Thank you for listening” gie-juw.
Logan is echt wel een geil boksken vanavond. Nu zit hij Kaye zo verlekkerd toe te zingen.

Lief merkt een jongen met een Kaye Styles T-shirt in het publiek. Kaye heeft het gemaakt.

Kate Ryan
is de laatste en ze doet meteen een beetje een beroep op het weke hart van de gewone Vlaamsche mens door het over haar overleden moeder te praten. Cheap.
Lief: “haar onderbroek zit in haar gat.”
Ik zeg dat ik vorige week dacht dat het Wouter Deprez was, maar dat het er een beetje nen homo uitziet. Vriendin M.: “Wouter ziet er ook een beetje nen homo uit.”
Lap, de helft van puberaal Vlaanderen over mij wegens Wouter Deprez beledigen… (tie-hie). Het is trouwens niet waar, é.

Over het liedje: het is een typisch songfestival-liedje.

Addendum. Eigenlijk ben ik wel blij dat Huug vindt dat Kate Ryan op mij lijkt. Ik bedoel: het is geen lelijk meisken.
Maar realistisch is het niet. Dat kind weegt 50 kilo minder dan mij, ofzo. En ze is dubbel zo groot.