Month: January 2006

vriendjes

De Kempen.

Vrijdagavond. Een zaal ergens in de Kempen. Comedy Night. Lief heeft al opgetreden en kijkt naar de voorstelling van een collega op het podium. Ik lees in de kleedkamer een boek, in gezelschap van een bekende Antwerpse comedian, die straks de headliner is en aan de tafel dingen op een papiertje krabbelt voor zijn act.

Zeer schaarsgeklede jongedames met te veel make-up en te veel tatoeages lopen op regelmatige basis door de kleedkamer, want dat is de kortste weg naar het toilet.
Als een 16-jarig kindje binnenkomt met een ultrakort rokje en een massa cleavage, ontlokt dit mijn gezelschap de opmerking: “Oei, gij hebt niet veel aan é meiske. Pas op, dat is niet veroordelend ofzo, gewoon een constatering: gij hebt echt niet veel aan…”
Als het meisje na een paar grapjes over en weer de kleedkamer weer verlaat, vraag ik voorzichtig: “Ligt dat aan mij, of zijn de vrouwen hier nogal…auhm…marginaal?”
De Antwerpenaar barst in lachen uit en zegt: “Dat is de kempen.” Als ik nogal verbaasd kijk gaat hij verder:“Neen, serieus, dat is typisch de kempen. Dat is een soort niemandsland tussen Antwerpen en Limburg en dat zorgt dat de vrouwen hier niet echt weg weten met hun eigen. Echt waar, vroeger, toen wij uitgingen enzo, dan was dat algemeen geweten dat ge als ge van de grond wilde gaan, ge naar de kempen moest komen. Gewoon één of andere fuif hier en altijd prijs.”

Wel.
Een mens leert wat bij, op een doorsnee vrijdagavond in een kleedkamer ergens ten lande, zeg ik altijd maar.

En al

Proximus, brengt mensen dichterbij.

Behalve vandaag dan.
Proximus-abonnees in het Gentse kunnen al de hele dag niet bellen of gebeld worden. En mijn vader heeft deze nacht blijkbaar een welkomsbericht gekregen zoals je krijgt als je in het buitenland bent, gekregen. Hij lag in zijn bed, hier tien km. vandaan en de gsm lag op zijn nachttafel.

Vreemde jongens, die proximussen.

internet

Geld.

Hihi, interessant, al die verschillende meningen over geld en advies geven. De jonge entrepeneur, vers van school. De meneer wiens idealisme en hobby’s uiteindelijk altijd z’n ambitie in de weg zullen staan. De bezadigde ervaringsdeskundigen.

En ik? Ik hoef geen geld, meneer. U mag al mijn ideeën, mijn tijd en mijn energie gratis en voor niks hebben. Want eigenlijk weet ik niet zo veel. En wat ik wel weet, dat vertel ik te graag om erover te zwijgen als ze mij niet betalen.

Bovendien, lieve jongen, is het niet het geld dat de wereld doet draaien. Het is lief zijn voor de mensen en uw best doen. En dan mensen die dan ook lief zijn voor u en hun best doen.

werk

Stress-week.

[Rookvrij: 225 uur]

Een goede test voor mijn onthou-u-van-nicotine-project: het zijn examens deze week, wat betekent dat ik een kleine honderd mondelinge examens moet afnemen en evenveel schriftelijke te verbeteren heb. Komt daar bij dat ik donderdag moet spreken over ePortfolio’s op een studiedag. Zo van Powerpointpresentatie en veel stress.

Het wordt een boeiende week, denk ik.

mediagedoe

Eurosong 3.

Eurosong, Eurosong, sjoelalalala….
Onze wekelijkse afspraak met Vlaanders grootste nachtegalen, zebravinken en huppelkutten.

De eerste kandidaat van deze week is de volgens Bart zeer vrolijke Valérie Mouton met “I can’t go on like this”. Haar opa spreekt alvast ongeveer hetzelfde dialect als mijn grootouders en het voorfilmpje is gemaakt in ‘t Strop hier in Gent. Wat mij doet vermoeden dat deze jongedame van dezelfde streek is als wij.
Valerie is zeer blond en heeft een groot hoofd. Zij die mij kennen weten dat mijn eigen groot hoofd één van mijn talrijke complexen is, dus daar gaan we alvast niet mee lachen.
De jongedame doet van pruillip en de boel shaken. Het liedje is niet slecht, hoewel het refrein een beetje meer schwung mag hebben en het geheel nogal naakt is van arrangementen.
Lief:“die achtergrondzangeres staat echt te huppelen als een charleston-trut, zeg.”
Op het einde zingt Valerie een klein beetje vals. Maar de rest was ok, en dat is al veel bij eurosong.

Kandidaatje twee is Kate Ryan met “Je t’adore”. Kate Ryan kennen mensen van mijn leeftijd als de jongedame die “desenchantee” coverde en ervoor zorgde dat Westvlaamse gezonde boerendochters met blozende kuiten op tafel dansten in één of andere Overpoort-tent.
Kate probeert het succes van desenchantee te herhalen, maar het is duidelijk dat de Mylene Farmer-basis er niet is.
Disco. Mengeling tussen Frans en Engels. Up-tempo. Dit zou kunnen aanslaan op het songfestival. De act is niet goed, vinden wij. We missen wat pluimen in het gat enzo. En kuitbroeken zijn echt niet mooi, vind ik.

Nummer drie is Kaye Styles, hiphopper uit Leuven. Lief vindt dat hij intelligenter overkomt dan Brahim. Maar die chicks in de auto in het voorfilmpje, dat is er een beetje over. Hij is blikbaar internationaal bekend en al en zingt “Profile” (klemtoon op de laatste lettergreep). Ik vind het geen lelijke jongen.
Lief: “Oho, ze spelen van videoclipke”. Voor een hiphop-liedje is het zeker niet slecht. Het irriteert alvast niet. En het is eindelijk eens iets anders dan de zoveelste dance-track die duidelijk uit de Vlaamse klei omhoog is getrokken. Het zou een gedurfde songfestival-keuze zijn. En onze laatste gedurfde keuze, Urban dingskes, die zijn tweedes geworden. Doen!
* Yasmine noemt hem de Europese Craig David. Volgens lief is Craig David een Engelsman. Oei, Yasmine*

Axel Devries
, die is van het Meetjesland. Oostwinkel, om precies te zijn.
“Alleen jij”, zo heet zijn liedje.
Frank Boeijen, maar met een minder mooie stem.
Marco Borsato, maar dan minder vlot-bekkend en meezingbaar.
Axel kijkt een beetje lodderig uit zijn ogen en het liedje mist een knallende piano en aanzwellende strijkers. De tekst is niet zo super, en hij zou beter een octaaf hoger zingen, volgens Lief.

Laura D is het lief van Wouter, ge weet wel, allebei van Idool toen Sandrine niet heeft gewonnen. Wouter vond ik beter dan Joeri (die wel won), maar van Laura weet ik nix meer. “History turning around” noemt haar liedje. Ze kijkt duidelijk op naar Anouk want ze doet hetzelfde irritante met haar uitspraak van het Engels.
Ze kan wel zingen, dat meiske, hoewel ze volgens lief te laag moet zingen in de strofes en ze dat niet goed kan.
Het zijn mooie achtegronddansereskes, ook.

Nog een Idool-deelnemer, van het jaar dat Natalia niet won. Peter Evrard, de hardrocker met een commerciële twitch. Peter heeft een Eddie Vedder-complex, vinden wij allebei.
Het liedje noemt “Coward” en het is wel mooi vind ik. Het is precies MTV-unplugged, van in den tijd.
Lief zegt dat het zeer schoon zou zijn met een tweede stem, en ik kan dat alleen maar beamen.
En Peter zijn sik is te groot, vind ik.

Iew. Het is Pim. Die kan toch niet zingen, dacht ik? Lief begint al een beetje geïrriteerd te geraken, en hij is nog niet eens begonnen.
Het is nu wel begonnen, en na vijf seconden wordt mijn herinnering bevestigd: Pimmeke kan niet zingen.
Lief:“Sommige zangers worden weggeblazen door super-muzikanten achter hen. Ik heb nog nooit geweten dat iemand wordt weggeblazen door een drummachine.”
Oei, hij heeft een danske. Geleerd in Star Academy denk ik.
Wat Katherine tekort heeft aan zelfzekerheid, heeft hij te veel. Geen goede beurt, maar de sms-ers zullen hem er wel weer in houden.