Wel leuk: mijn haar ruikt naar shampoo in plaats van naar asbak, mijn trui naar waspoeder in plaats van naar asbak, mijn handen naar handcreme in plaats van naar asbak.

Niet leuk: lief ruikt naar asbak, zo blijkt.

Het grootste probleem van al is echter dat ik blijkbaar mijn relax-trigger kwijt ben nu. Roken stond gelijk met pauze, met rusten, met ontspanning. En mijn lichaam schijnt niet te begrijpen dat het signaal niet zal komen nu. Must. Find. Different. Trigger.

– Mijn laatste sigaret gerookt de nacht van vrijdag op zaterdag, omstreeks 3 uur.
– Sindsdien geen sigaret meer aangeraakt. Dat maakt *telt op vingers* op dit eigenste moment: 58 rookvrije uren. Oftewel 3480 minuten zonder nicotine.
– Of het lastig is? Ja, maar niet lastiger dan ik had verwacht. Ik wist dat stoppen voor mij zeer moeilijk zou zijn. Tijdens het weekend heb ik drie keer zin gehad om te roken:(1) bij de koffie na een hele middag shoppen in Keulen, (2) toen vriendin B. een sigaret opstak bij de aperitief en (3) na het ontbijt. De drang verdwijnt telkens na een minuut of twee. Zondagavond heb ik, vanaf het moment dat ik thuiskwam tot ik gaan slapen ben zin gehad om te roken. Er lagen sigaretten en er was in huis gerookt.
Heb een kauwgom genomen, veel water gedronken en heb lief een beetje afgesnauwd. Dat helpt meteen een heleboel. (ik heb sorry gezegd daarna, hoor).
– Of het leuk is, dat niet meer roken? Momenteel nog niet echt, daarvoor ben ik er nog te bewust mee bezig. Maar er zijn wel al een paar voordelen, vind ik. Mijn handen ruiken niet naar rook, want dat vond ik altijd erg vies. En die gezichtsverzorging van gisterenmiddag zal nu waarschijnlijk veel langer effect hebben dan anders. Voor de rest heb ik eigenlijk een beetje keelpijn, een constante vage hoofdpijn en een vuil hoestje. Dus echt gezond en fit ben ik er nog niet door geworden.