Nu ik er dus bijna opsta, kan iemand mij eens uitleggen wat die A-list is? En wie houdt die bij?
Ha! Krijg ik hier net een bezoeker binnen via een link binnen van netlash-bart. Waarin hij mij beschrijft als “mensen die over sinterklaas loggen” nog wel. Excjuuuuuuse me? Ik heb dus op een jaar tijd 3 (drie!) keer geblogd over de goedheilig man é, vriend. En dan doen alsof ik alleen maar daarover schrijf, het is een schande. Tsssssj. Wat moeten de mensen wel niet denken over mij nu? Dat ik één of andere fetisj heb voor venten met een witte baard en een rood kleed? Dat ik verslaafd ben aan appelsientjes en speculaas? Heel mijn imago naar de knoppen, verdomme. En dat allemaal door dat ongenuanceerd denken van u.
En nog iets. Huug is volgens mij voor de venten. Yuk. En Michel en Bruno, die komen wel wreed goed overeen, vind ik. Verdacht is dat. Incestieuze bende van het jezuitencollege, gvd.
En Lena, dat vind ik eigenlijk geen toffe. En Pietel zijn foto’s trekken op niets.
mwoehahaha. Als ik nu nog niet op de A-list sta, weet ik het ook niet meer zeg.
Een dunne lende gebakken in goeie boter, een tomaatje in de oven met pesto en parmesan, een champignonssausje met room en wat cognac en een handvol goudbruin gebakken frietjes.
Meer moet dat niet zijn, op een woensdagavond.
*doet bovenste knopje van jeans open*
Deze post van Lena deed me denken aan iets dat al lang op mijn systeem werkt. Dus is het tijd voor een paar ouderwetse tirades.
Ik heb de voorbije jaren een hoop ervaring opgedaan met helpdesks en “nieuwe” leveranciers van vanalles en nog wat. Vandaag beginnen we met GSM-operatoren.
Sinds jaar en dag zijn de ouders en ikzelve tevreden Proximus-klanten. De tarieven liggen misschien iets hoger dan bij de andere operatoren, maar hun service maakt dat, volgens mijn papa, ruimschoots goed.
Een paar jaar geleden echter was er een uitzonderlijk aanbod via de “vriendenkring” (vereniging van werknemers met allerlei voordelen) van mijn vorige werk. Mobistar deed an offer we coudn’t refuse: uit de uitleg van de verkopers bleek dat we nauwelijks nog zouden betalen voor onze telefoontjes, en de Sidmar-werknemers schakelden dan ook massaal over. 2000 abonnementen verkochten ze, als ik me niet vergis. Het is ook normaal dat mensen zich weinig vragen stelden: het bedrijf bood het aan, dus het zou wel te vertrouwen zijn, niet?
Niet dus! De eerste rekeningen van Mobistar toonden al gauw dat we gewoon en masse in het zak waren gezet. Enkel mensen die zeer weinig belden deden zich voordeel. Al de rest betaalde zich blauw aan de uitzonderingsminuten (de lage tarieven waren enkel geldig op heel beperkte momenten…kleine lettertjes, weet u wel).
Nu ligt het een klein beetje in mijn karakter om niet over me heen te laten lopen. Een paar brieven naar ombudsman telecommunicatie, eentje naar Freya VDB, nog een paar naar andere ministeries en enkele zeer boze telefoons naar Mobistar later was ik weer free as a bird. Aanmaningen van telefonie-maffia om toch nog een aantal dingen te betalen vielen de komende maanden nog regelmatig in de bus en werden telkens netjes door mezelf opgevolgd met een telefonische scheldtirade naar de Mobistar-facturatiedienst. Na een paar maand zijn ze gestopt. Mietjes. Bij deze is bewezen dat ik een stuk koppiger ben dan de doorsnee telecom-operator.
Ha!
En ik keerde terug naar Proximus. Daar zijn ze lief voor mij en heb ik nooit problemen.
Vrijdag, ribdag. U kunt nog inschrijven tot morgenmiddag.
Naast mij is echter al één plaats ingenomen. Maar laat u dat niet tegenhouden, er zijn daar nog leuke mensen.