Year: 2005

mediagedoe Neen!

Man bijt zeehond.

Gisteren ook man bijt hond gezien?
In de rubriek “wordt gevolgd” waren onze sympathieke reporters op bezoek bij een man die de zee in huis probeerde te halen, hoewel hij in Mechelen woonde. De meneer in kwestie zocht dan maar zijn toevlucht tot kaarsen in de vorm van vuurtorens, schilderijen met zee-taferelen en beeldjes van garnaalvissers.
We leerden eveneens dat hij overwoog het geluid van de branding op te nemen op cassette, want dat kikkerfonteintje in zijn living gaf toch niet hetzelfde effect.
Gedurende tien minuten zagen we hoe de zeebonk postuurkes schikte tenwille van de symmetrie en het evenwicht .

Behoorlijk verontrustend allemaal, maar ieder zijn meug natuurlijk. De één leest een goed boek, de ander is obsessief met lelijke keramiek van het zee-thema bezig.
Echt verontrustend werd het echter pas toen deze meneer ook even werd gefilmd in zijn beroepsomgeving: de VUB. Tijdens een consultatie dan nog.
En nu vraag ik me al de hele ochtend af: is die piraat echt een gediplomeerd dokter? En zou u nog patient willen zijn bij hem na deze reportage?

Neen!

Stop!

Laten we wel wezen: het is nu al genoeg geweest met dat winteren.Soms moeten we het toegeven…het wordt nix meer. Al een week sneeuwt het en toch wordt de witte vacht niet dikker dan een paar milimeter en blijft het hele gedoe bovendien niet liggen. En wat heb je aan sneeuw als je er niet in kunt rondhossen, geen sneeuwballen kunt gooien naar andere kindertjes en -nog het ergst van al- geen sneeuwman kunt maken?
Ik zeg het u: dan is sneeuw volledig nutteloos.
Dus, weergoden, als het dan toch niet echt wil lukken dit jaar om er een deftige winter van te maken, laten we dan maar meteen naar de lente overstappen ja?

Het is tijd voor bloesem, terrasjes, waterzonnetjes en kriebels in de buik. Ik van mijn kant ben er alvast klaar voor: de kast ligt vol met topjes en t-shirts uit de nieuwe collectie, de lokken zijn voorzien van een coup soleil en er is een liefje voorzien om lente-kriebelig mee te doen.

Bring it on!

Neen!

Kijk uit met i.

Daarnet op de grote weg was het weer eens van dattem: voor mij een meneer die duidelijk in de goed oude tijd zijn rijbewijs zonder test heeft meegekregen op het gemeentehuis. Vijftig per uur waar je negentig mag, invoegen zonder pinken en opeens op de rem gaan staan om dan aan dertig de afrit te nemen. Sjonge sjonge toch.
Bij deze geef ik u, lieve lezertjes, een lijstje mee hoe u in de toekomst dergelijk gevaar op de weg tijdig kunt detecteren. Anticiperen en defensief rijden zijn immers het geheim van iedere goede automobilist.

1. Als u een radio2-sticker op de achterruit ontwaart: wees voorzichtig.
2. Wanneer op dezelfde achterruit ook nog een VTM-sticker gekleefd is, is er reden tot lichte paniek. Deze bestuurder heeft een plotse drang tot van vak veranderen zonder daarvoor enig teken te geven.
3. Een automobilist met een hoed op, rijdt niet vaak met de auto. Hou afstand!
4. Indien er een man aan het stuur zit en de rest van de wagen is volgestouwd met madammen-met-een-mis-en-plis, kunt u er vanop aan dat een ongeluk niet veraf is.
5. Dicht bij het stuur hangen, met de neus op de vooruit, is �cht een teken van verminderd zicht. Dat is niet voor het gemak, dat is niet omwille van een klein gestalte. Neen, het is wel degelijk beginnende blindheid.
6. Lada’s zijn altijd fout.

Ja!

camionet retteketet

Daarnet flink in de file gestaan. “Hoe komt dat zo, beste i.?”, hoor ik u vragen (neen, dat is niet waar, ik hoor niemand iets vragen, ik hoor tot nader order nog steeds geen stemmetjes in mijn hoofd, maar ik probeerde subtiel het doel van mijn autotochtje door Gent centrum te vermelden\”¦). Wel, lieve lezertjes, dat komt omdat ik een cadeautje moest halen voor mijn mama. De mama wordt namelijk volgende week\”¦eeerhm\”¦.21 jaar. Of zoiets. Ik feliciteer haar bij deze al even van tevoren. (Ha. Subtiel doel binnengesmokkeld. En niemand die iets gemerkt heeft. Mwoeha!). Alleszins: een jarige moeder vraagt om een passend kdootje, en daarvoor had ik dus de auto nodig. En ik heb in de file gestaan.
Het voertuig voor mij in de rij was zo\’n typische loodgieter-tuinaanlegger-verwarmingsinstallateur-bestelwagen. Een camionette gelijkdammezeggen. Die bestelwagens zien er allemaal hetzelfde uit: wit, geen achterruit, volgeladen met mannen in overall en bedolven onder stof, modder, vuil en andere smerigheden. (Nu ik eraan denk lijkt het me niet ondenkbaar dat er een direct causaal verband bestaat tussen de mannen in overall en de bedenkelijke hygiënische staat van bestelwagens. Niet dat ik in clichés wens te vervallen, maar ik ben van mening dat een vrouw -zelfs een vrouw in overalls- op gezette tijden zou aandringen op een carwash-bezoek. Dit echter terzijde.).
Twintig minuten heb ik naar de achterkant van de bestelwagen gestaard en ik kon dan ook niet anders dan opmerken dat iemand iets had willen meedelen aan de wereld. Bij gebrek aan pen en papier had het literaire talent in kwestie dan maar het stof van de camionette als zijn medium gebruikt. \”VUIL�? stond er te lezen. Niet echt wereldschokkend nieuws, want zelfs een poedel met cataract had kunnen opmerken dat er dringend een keer werk moest gemaakt van properheid. Het woord op de carrosserie deed m\’n gedachten afdwalen naar andere dingen die ik ooit op een bestelwagen heb gelezen. En na enig peinswerk kon ik enkel concluderen dat die boodschappen zelden origineel zijn: verder dan een occassionele \”was mij!�?, \”zot�? of \”fuck you�? komt men meestal niet. Soms zie je een enkele keer een \”Vanessa, i love you�?, maar dan hebben we het wel zowat gehad.
Ik lanceer vandaag dus een oproep: duikel in je woordenboek op zoek naar een fijn woord, zoek een leuk citaat op het grote web, bedenk zelf een scherpe zinsnede of steel er eentje van iemands anders en schrijf die vanaf nu in het vuil van elke bestelwagen die je tegenkomt. Kan ik ook nog eens glimlachen, de volgende keer in de file.

internet

tinternet works in mysterious ways.

Die meneer of mevrouw die hier terecht kwam na een google-search op “masturbatiemateriaal”, die moet ook wel teleurgesteld geweest zijn.
In dezelfde categorie, nl. tinternet als het ultieme vuil boekske, denkt mister j. dat een rubriek “tet van de week” een ware publiektrekker zijn. We houden het in beraad.