Year: 2005

mediagedoe

Iedereen Supernanny

Ik had het beloofd. Bij deze een paar tips voor De familie Levert uit de eerste aflevering van Supernanny.

– Een peuter is geen hondje. Als een peuter in zijn broek plast, is het niet aangewezen om de natte broek in peuter’s gezichtje te wrijven.
– Een zesjarige is al evenmin een hondje. Dat u uw hondje een tik geeft met uw pantoffel als ie stout is: tot daar aan toe. Maar uw zesjarige zoontje? Komaan, u weet wel beter, niet?
– Om zes uur ‘s ochtends een martini drinken is niet normaal, zelfs al heeft u stress.
– Een hoed dragen maakt een outfit niet noodzakelijk stijlvol.
– Niemand zit te wachten op suggestieve beelden van spelende ouders in bed.
– Er zijn betere plaatsen om uw relatieproblemen uit te praten dan voor een camera.
– Het is niet te veel inspanning om 10 minuten aan uw kinderen te spenderen per dag.
– Wit dragen verslankt niet.

En al

Zoem

Ik haat muggen en bij uitbreiding alle insecten.
Er zijn van die mensen die niet gevoelig zijn aan de beten van die rotbeesten, die enkel een klein rond puntje hebben als ze geprikt zijn. Ik ben daar jaloers op.
Als een mug nog maar naar me kijkt, begint mijn huid te jeuken en vormen zich allergische reacties in de vorm van grote bollen. En als we zeggen groot dan bedoelen we ergens tussen knikker en pingpongbal. Op een slechte dag een golfballetje of een kleine tennisbal. Het jeukt vreselijk, het ziet er niet uit en het haalt mijn hele humeur onderuit.

Vanaf mei tot ver na de zomer slaap ik onder een klamboe en dat is m.i. de uitvinding van de eeuw. Het is gezonder dan die brol die je in het stopcontact moet stoppen, het is efficiënter en minder werk dan muggencrème en het is gezellig want je slaapt de hele zomer in een soort tentje. Klamboes rule big time.

Overdag hangt de klamboe open voor verluchting en dat bleek gisteren niet zo’n goed idee. Een snoodaard van een insect had zich onzichtbaar en stil gehouden toen ik het net dichtdeed, met als gevolg dat er dus een vlieg binnen de klamboe zat. Nu hoor ik u zeggen: een vlieg dat steekt toch niet en daar bent u zeer juist in. Maar het gaat over het principe: onder mijn muskietnet geen beesten.
Tot half twee ben ik bezig geweest om dat vliegende geval te pakken te krijgen. Anderhalf bloody uur. Grrr….

En al

Moe-hoe

Moe-hoe. Doodmoe-hoe.

Een bijzonder actieve dag gehad. Om te beginnen op een -voor een zondag- ontiegelijk vroeg uur opgestaan (10h), dat eigenlijk al te laat was, aangezien we ter elver ure al in de heimat werden verwacht. Snel ontbijt, snelle douche, snel bloemekes halen, traag naar de suburbs gereden (discussie in de auto: rij toch sneller- ik mag hier maar zeventig- ge rijdt niet eens zeventig). Vervolgens een aaneenschakeling van moederdagvieringen : apero bij oma, middagmaal bij lief’s mama, koffie bij lief’s oma en dan drankjes en taart bij mijn andere oma, samen met mijn mama.

De dag afgesloten met een picnic voor de lichtbak, onderwijl enthousiast verontwaardigde opmerkingen en sandwichkes naar de kindjes van de star academy en vooral naar het ouderpaar uit supernanny gooiend. Over dat laatste zet ik nog wel eens een boom op, ten gepaste tijde, maar nu moet i. slapen. Moe-hoe.

projecten reizen

International phonecall

Ah ja. U, trouwe lezer van het kerygma-zootje, weet het onderhand wel al: deze zomer trekt i. samen met lief, los gringos en (voor korte tijd) de zus van voorgenoemde gringa, naar de bakermat van de Inca-cultuur. Vandaag genoegzaam bekend als Peru.

Nu hebben wij niet echt een voorliefde voor georganiseerd reizen, en al evenmin voor goed voorbereid vertrekken. Getuige recente avonturen met een camionette in Bordeaux en een geheel onverwacht uitstapje naar Bolivia.
Maar deze keer is het anders: door carrière-switch naar het onderwijs en een boyfriend-switch naar een meneer die ook al jonge grut tracht kennis bij te brengen, zijn wij gebonden aan het hoogseizoen. En dat betekent muchos touristas. Oftwel: toch even van tevoren een paar dingen vastleggen.

Wat belooft één van de huzarenstukjes van de Peru-reis te worden is de 4-daagse Inca trail, op weg naar de Machu Picchu. Je mag die tocht niet maken zonder professionele begeleiding en dat wordt vanzelfsprekend toeristisch behoorlijk uitgebuit. Er zijn dan ook honderden travelagencies die zo’n pakket aanbieden en het kaf van het koren scheiden is niet altijd eenvoudig.
Beste referentie in zo’n geval: andere reizigers. En aangezien los gringos onderhand al een drietal maanden door Zuid-Amerika hossen zitten zij aan de bron van de informatie.
Vorige week kreeg ik een mail van hen met de naam van zo’n goed reisbureau en de vraag of ik dat uit België kon regelen. No problemo, dacht i.: even een mailtje sturen en dat is ook al geregeld. Jammer genoeg vond ik op het wereldwijde web enkel een telefoonnummer. Geen emailadres. Terwijl je op internet normaal gezien alles zou moeten vinden.Alleszins: serieuze streep door de rekening…Hablo solamente un poco español, señor. muy poco.

Gelukkig heeft i. een database van vrienden en kennisjes die allemaal hun eigen specialiteit hebben. Dat zulks handig is bleek nu nog maar eens: Tim, vertaler en leraar Spaans, met familie in El America Del Sud werd opgetrommeld om het telefoontje te plegen. Gisteren was dat en we are very impressed.

Buenas tarde, señor, estoy llamando para la información sobre el rastro del inca. En nog zo van die dinges en alles.

Om een lang verhaal kort te maken:
1- iedereen bij die firma spreekt engels, dus ik had zelf ook evengoed kunnen bellen.
2- ik wil ook Spaans spreken tegen 27 juli. Ik haal dus het “spaans voor dummies”-boek. Vandaag nog vanonder het stof en begin te studeren.

un dos tres, buonas noches a usted todo.

© All Rights Reserved 2021 Theme: Promos Blog by Template Sell.