…negentien taken Word-voor-gevorderden verbeteren.
…drie hoofdstukjes cursus schrijven over Outlook Express.
…een workshop van drie uur voorbereiden over scannen.
…een overzicht maken van examenleerstof voor mijn derdejaars.
…zes schriftelijke examens opstellen.
…zes examen-oefeningen Excel voorbereiden.
…drie vergaderingen.
…een verslag maken.
…een kerstmarkt voor de mini-onderneming (Donderdag! Vleeshuis! Koop bij ons!)
…drie kerstcadeautjes kopen.
…een cadeautje kiezen voor mezelf (tante ligt een beetje in de prak).
…een nieuwe outfit kopen voor kerst.
…een kerstontbijt met de collega’s.

en dan heb ik twee weken vakantie.

Twee! TEEEWEEE!

In het onderwijs werken heeft heel wat voordelen: je hebt in principe een hoop vakantie, je kan je tijd voor een groot deel zelf invullen en het constante contact met het jonge volkje zorgt dat je dagelijkse leven een dynamisme en schwung heeft die ik in de privé nooit heb gevonden. Iedere dag is anders, iedere dag is spannend. Komt daarbij dat het fantastisch is om mensen dingen te leren en dat het enorm veel voldoening geeft om je studenten te zien evolueren.

Maar er zijn ook nadelen: de voortdurende onzekerheid (zal ik volgende jaar nog een opdracht hebben?) zolang je niet benoemd bent, de enorme administratieve rompslomp (daar ben ik persoonlijk enorm van geschrokken), de toch wel veel lagere verdienste dan in de privé en vooral: het feit dat ge nooit gedaan hebt, als je zoals ik een beetje een streber en perfectionist bent.

Vooral het eerste jaar (of de eerste paar jaren) zullen in die optiek wel het ergst zijn: veel van de leerstof die ik geef is veranderd sinds ik zelfs studeerde (zal wel eigen zijn aan ICT geven) of het is gewoon te lang geleden dat ik ermee bezig ben geweest. Dat betekent dat ik veel opzoekings- en studeerwerk heb en gemiddeld per uur dat ik moet geven een drie uur voorbereidingstijd heb. Werkblaadjes maken, oefeningen opstellen, presentaties maken, doorzichtige manieren zoeken om de theorie aan te brengen,…

Voeg daarbij het opstellen en verbeteren van taken en examens (grote groepen in het hoger onderwijs, manmanman), stagebegeleiding, het administratieve gedeelte en de vele vergaderingen (deze week alleen al een stuk of vijf) en het onderwijs is echt niet de easy-going job die veel mensen ervan maken.

Ter vergelijking: in de privé werkte ik 40 uur per week, officieel. Vaak werkte ik langer, of moest ik tijdens het weekend komen, maar die uren werden (a) betaald én (b) omgezet in extra vakantie. Ik had 40 dagen officiele vakantie, zonder die overuren.

In het onderwijs werk ik (en ik neem deze week als voorbeeld) 19 uur voor mijn niet les-opdracht (dat is een 50%-job), geef ik 13 uur les. Dat kost me zo’n 40 uur voorbereiding, verbeteringen en administratieve toestanden. Daarnaast mag je rekenen op een 3-tal uur vergaderen deze week.
Dat brengt het totaal op 19+13+40+3: een werkweek van 72 uur.

Ik heb 12 weken vakantie, die ik evenwel niet mag kiezen.
Ik verdien netto zo’n 450 euro minder dan in mijn privé-dagen.

Voor iedereen begint te steigeren over “klaag zo niet, onderwijsmens”: ik heb heel bewust hiervoor gekozen en ik doe dat doodgraag. Het hoger onderwijs is wel degelijk mijn droomjob en ik neem er alle nadelen met veel plezier bij. Ik ga iedere dag met plezier werken en dat had ik in de privé bijna nooit.
Maar soms denk ik met heimwee terug aan de middagen dat ik de stad inkon om te winkelen, de avonden dat ik languit voor televisie kon liggen zonder me bewust te zijn van het werk dat nog lag te wachten. De tijd dat ik wist dat ik volgend jaar nog werk zou hebben en de tijd dat ik over geld nooit moest nadenken.
Dit weekend was ik graag naar de boekenbeurs in Flanders geweest, maar dat zal niet lukken: ik verbeter taken en bereid voor op het tweede verdiep, lief verbetert een verdiep lager honderden examens op dit moment.

En als mensen dan opmerkingen geven als :“gij geeft toch les, dus gij hebt toch veel vrije tijd”, dan steekt dat wel een beetje.

Het is maar dat u het weet.