tener: hebben
tengo ik heb
tienes jij hebt
tiene hij heeft, zij heeft, u heeft
tenemos wij hebben
tenéis jullie hebben
tienen zij hebben , u (meervoud) heeft
Momenteel zit ik aan de lichtbak in mijn ouderlijk huis. Ik wacht een afspraak met de huisdokter af, straks om 14h.
Eigenlijk is dat absurd: hoewel ik al meer dan drie jaar in de stad woon, heb ik nog steeds de huisdokter, tandarts, bank en verzekeringsagent in mijn oude dorp. 13 km van de stad, is dat. Zelfs naar Den Delhaize gaan doe ik nog steeds waar mijn ouders ook winkel(d)en, terwijl er een Delhaize op vijf minuten van mijn huis is ook. Maar daar weet ik de dingen niet zo goed staan, dus dan duurt winkelen veel langer.
Ik ben daar nogal aan gehecht: aan mensen en dingen die ik al lang ken, hoewel de afstand altijd de nodige rompslomp met zich meebrengt. En net drong het door dat ik -met de nakende verhuis in aantocht- op zoek moet naar een nieuwe bakker (dat zal wel dat kleintje in de Goudstraat worden, denk ik), slager, nachtwinkel en buurtwinkel-die-open-is-op-zondag. Brrr…
We zijn ondertussen zwaar in voorbereidingsmodus geschoten, hier. Binnen amper 60 uur vertrekken we immers richting peru en zoals elke keer voor een reis moet er nog een hoop gebeuren. Vandaag staan op het programma: opruimen (morgen wordt het huis gepoetst), papieren samenzoeken, verder pakken, afwassen en lakens verversen. Daarnaast ook al een paar afscheidjes afwerken en nog een Blue-note concert (Buena Vista Social Club!).
Morgen dan nog de laatste dingen gaan kopen, alles in gereedheid brengen en de vriendin die in mijn huis komt wonen de hele uitleg geven.
We zitten op schema. Maar ik begin wel stress te krijgen, nu.
Als benny en tommie niet rap stoppen met mijn comments te spammen, dan ga ik ze binnenkort eens op hun gezicht timmeren denk ik.
F*kers.
B. zit in Saint Tropez.
Ms. E. zit in Sucre, Bolivia.
Los Gringos dwalen door La Paz, ook al Bolivia.
T. zit in hetzelfde land, maar dan in Cochabamba.
P en S rijden met een gehuurde wagen in de woestijn naar Las Vegas.
De kindjes van de home-base liggen aan het strand van Bordeaux.
Ik heb heimwee naar strandvakanties en campings in Bordeaux, ik voel het zand tussen mijn tenen en proef de smaak van Ricard als aperitief.
Ik glimlach om smsjes over Les Fetes des Belges, daar in Saint Trop, met veel champagne en glamour.
Ik krijg een krop in mijn keel als ik de Bolivia-verhalen lees op mail. Ik ruik de heksenmarkt in La Paz, ik smaak de coca tegen de hoogteziekte, voel het stof in de mijnen van Potosi en kan de ontroering van de zoutvlakte in Uyuni weer oproepen.
België kan me grandioos gestolen worden. Ik wil vertrekken, en wel NU.