Alles van waarde is weerloos
Dingen waar i. naar uitkijkt op dit moment:
1. De allereerste (beperkte, het is maar 20 min) try-out van lief zijn nieuwe show, nu donderdag. Ik weet nauwelijks iets, heb nog geen enkele grap gehoord en ga dus als een onbeschreven blad naar de Minard donderdag. En ik heb al veel stress.
2. De blijde terugkeer van Los Gringos, nu vrijdag om 13.05h.
3. De start van mijn eerste academiejaar als lector.
Vanmiddag tijdens mijn pauze ben ik gezwind een computerwinkel binnengestapt met het printje van Vissie’s mail. Ik heb het papier resoluut op de toonbank gelegd, er met priemende vinger op gewezen en met zelfzekere stem gesproken:
Dat moet ik hebben, meneer. Het is voor draadloos te internetten. En dan heb ik ook nog ontvangerkes nodig: eentje voor een laptop en eentje voor een gewone pc. En een splitter.
Een splitter, dat hadden ze niet, dus die haal ik vanavond in de brico. Maar voor de rest heb ik wel vier doosjes gekregen met allerlei elektronische goodies erin. Moeilijke en ingewikkelde elektronische goodies met namen die voor de helft uit cijfertjes bestaan.
*zucht*
Nu is het ogenblik bijgevolg aangebroken waarop u spontaan naar uw telefoon rent, me opbelt en zegt: “Hey, i., heb jij toevallig hulp nodig met het installeren van je draadloze internet?”
En ja, ik heb het tegen u daar. U, meneer die even geleden stoer verkondigde: “dat is niet moeilijk, dat installeren. kzalekik dat wel eens komen doen”.
4 mannen die een dergelijke belofte deden heb ik de afgelopen weken geteld. Heden is het uur der waarheid: wie is een man van zijn woord?
Uw tijd gaat nu in.
Ik vind het bijzonder leuk dat mijn ex-collega’s, een jaar nadat ik de fabriek heb verlaten, nog steeds kerygma lezen. En nog steeds braaf tijdens de middagpauze, zo blijkt uit de statistieken. You are very good boys.
*i. wuift naar bdav en mvan (veronderstelling. verbeter me gerust indien fout)*
Eén probleempje echter, met dat verse internet hier in huis. En ik weet niet hoe het op te lossen.
In mijn vorige huis was de aansluiting van de telefoon zo’n vreemd stopcontact. U weet wel: vijf gaatjes in een cirkel en daar komt dan zo’n stekker met vier metalen en 1 plastiek tsjoepeken in. Onderaan die stekker kan je dan de kabel aansluiten van of telefoon, of modem, of whatever. Het mooie is dat zo’n stekker ook gaatjes heeft waarin -warempel- een andere stekker kan gepleurd worden. Dus: twee stekkertjes op elkaar, eentje met kabel naar modem, eentje met kabel naar telefoon. Klaar.
Nu is dat hier echter heel andere koek. De telefoonaansluiting is niet zo’n doos, maar 1 gaatje, waar rechtstreeks een kabeltje inpast. Eentje maar. Dus nu moet ik kiezen: of telefoon, of internetmodem.
Of één van jullie moet mij vertellen wat ik nodig heb om ze alletwee aan te kunnen sluiten. En hoeveel dat kost en waar ik dat kan kopen. Shoot!
(En de hele tijd gonst het woord splitter in mijn hoofd. Ik meen dat ergens opgevangen te hebben ooit, maar weet niet wat het is. Het kan dus evengoed dienen om tomatensoep mee te kruiden.)
Yezz! Het internet werkt weer ten huize lief en i.
Niets dat me nu nog tegenhoudt om als een gek te beginnen voorbereiden voor het komende academiejaar (nog twee weken en het begint al zeg). Of om heel veel dingen op mijn blog te zetten. Of om op de hoogte te blijven van de actua, heet van de naald. Of om heel nutteloze sites te bezoeken. Of om te chatten met msn en met Google-dinges.
Life is great indeed!
