LVB, die heeft kanjer van een interview gegeven, zo las ik bij Steven deze ochtend. Op de Amerikaanse radio dan nog. Nounou, internationale jongen, die Luc.
We mogen natuurlijk van geluk spreken dat deze democratisch door de bevolking aangeduide vertegenwoordiger van het Belgische volk (Ah? U had de brief niet gekregen waarin stond dat we hem unaniem hebben gekozen als woordvoerder? Het zal bij het oude papier beland zijn.) ons zo correct weergeeft in de Amerikaanse pers.
Michel haalde later deze ochtend een fragmentje (het begin) aan, waarvoor dank, want door drukke bezigheden en hectische toestanden allerhande heb ik geen tijd om zelf te luisteren naar het bewuste interview. Als ik daar al zin in zou hebben, want ik heb nu eenmaal altijd wel wat beters te doen dan me te ergeren. Het schiet zo al niet over, verdorie.
Anyway. Het fragment.
Well, you know, anti-americanism in Belgium is mostly seen and heard in the media and among university professors and artists and intellectuals and also a lot of politicians on the left side but in general the young people_who of course are loving the pop music that comes out of America and the movies that are coming from America_the young people are not anti-American in general.
Ik ben niet van de media.
Ik ben geen universiteitsprofessor.
Ik ben geen artiest.
Ik ben geen intellectueel (ik heb nl. geen univeristair diploma en ben dus niet zo veel waard, volgens sommigen. Maar dat is een andere kwestie waarover ik later misschien nog wel eens uitwijd.)
Ik ben geen linkse politica.
Ik ben wel jong.
En ik hou van veel van de Amerikaanse muziek en films.
En toch, lieve Luc, toch ben ik niet pro-America.
Vreemd toch. Er moet ergens iets fout gegaan zijn in de redenering.
Update: en Raymond rules big time, trouwens. *steekt tong uit*
Nog een update, maar te lang om hierzo te zetten.