Year: 2005

eten

Kippefilet met geitenkaas

Neem per twee personen één dubbele kippefilet. Snij die in twee.

Snij iedere enkele kippefilet doormidden, zoals u met een sandwich zou doen. Laat dus nog een randje vasthangen. Plooi open.
Fun part: sla met een plank of een ander hard en vlak voorwerp op de filet. Tot ie een beetje plat is.
Kruid de binnenkant met peper en zout.
Beleg de kipfilet-sandwich met plakjes geitenkaas (een bouché. De vellekens mogen eraan blijven.)
Vouw dicht.
Kruid de buitenkant met peper en zout.
Bak de kippenfilets.

Dit recept werkt perfect ook perfect met gandaham erbij. Of met camembert, boursin, blauwe kaas, mozarella,…
Eender wat u in de frigo heeft eigenlijk.
Als dat niet handig is.

En al

Poesjen. De winnaar!

Het is al een tijdje geleden dat ik een wedstrijdje deed over welke poes we hadden gekozen en ik was toch wel helemaal vergeten om de uitslag te vertellen, zekers.

*tromgeroffel*

4. een wit exemplaar met zwarte vlekken dat haast dubbel zo zwaar is als de rest van de bende en zich onmiddellijk tegen je aanfleemt om prompt een tukje te doen. De kleine versie van garfield, eigenlijk.

Was het enige juiste antwoord. En ik ben nog steeds een beetje beledigd dat iedereen, naar aanleiding van M’s commentaar (\”allez. ge hebt een kat gekozen die bij u past.\”?) dacht dat we voor het krapuul gekozen hadden.
Ik vraag me echt af wat voor indruk u hier heeft van mijn op tinternet, maar ik ben dus echt een braaf en voorbeeldig meiske. Echt waar en al.

Anyway, Miss Lemon heeft gewonnen. Dat brengt onze blog-guestlist op twee.

Op naar de volgende wedstrijd!

Ja! vriendjes

‘T is voor te lachen, meneer.

Trots dat ik was gisterenavond, maat. Maar trots. Zo wijs.

Lief had zijn tweede try-out van de nieuwe show. 35 minuten, wat ongeveer de helft is van wat de lengte uiteindelijk zal worden. Den Bal zat afgeladen vol, zoals altijd tijdens de Lunatics-avonden. Snikheet was het ook. En ik had natuurlijk een massa stress. Ik had een paar vriendjes mee om de zenuwen te verlichten, dat wel, maar veel helpt dat dus niet. Het is namelijk on-ge-loof-lijk spannend, zo’n try-out: je weet dat hij (samen met zijn fantastische coach *i. zwaait naar D.*) al maanden keihard werkt en sleutelt aan dat materiaal. En je hoort soms positieve geluiden en andere keren dan weer zeer veel twijfels. En je hoort flarden van de repetities, twee keer per week een verdiep lager.
En dan komt het moment dat al dat werk voor de leeuwen wordt gegooid en het publiek mag tonen of het goed is of niet. Griezelig.
Voeg daarbij het feit dat de eerste comedian van gisteren niet echt aansloeg (hallo, ik ben een eufemisme) en u begrijpt dat ik bijna stierf van de zenuwen tegen dat lief moest beginnen.

10 seconden. 10 seconden heeft het geduurd voor het publiek uit zijn hand at. Plat van het lachen, applaus tussendoor en een schitterende sfeer. Fantastisch was dat.

Achteraf kwamen mensen vertellen tegen mij dat het “ongelooflijk sterk” was en ze het “schitterend” en “vree goed” vonden. En dat “het nen groten gaat worden”. (Poeh, het is al nen groten.)

En ik trots natuurlijk. Trots, maat, ge kunt u dat niet voorstellen.

internet

ABVV olé olé

Ok, misschien maakt het niets uit, maar ik probeer het toch: ABVV, olé olé, ABVV, olé olé.

Weinig zin om het uit te leggen, maar dat doen deze heren wel voor mij.

En u kunt ook meespelen, natuurlijk.
En zingen van ABVV, olé olé.