Year: 2005

werk

Moeilijke dinges.

Het is hier niet simpel, de laatste dagen. Zoals u onderhand wel weet, doe ik van lesgever op een lerarenopleiding. Naast het gewone lesgeven, begeleid ik bij ons op school ook de mini-onderneming. U weet wel, zo’n project dat veel middelbare scholen met hun laatstejaarsdoen om te leren hoe het bedrijfsleven in elkaar zit. De doelstellingen van de mini-onderneming liggen bij ons natuurlijk ietwat anders dan in het middelbaar onderwijs: het is vooral de bedoeling dat de studenten leren hoe ze volgend jaar zo’n project kunnen begeleiden, maar dan vanuit een praktijkgerichte opzet vertrekkend. Dat betekent dat het niet alleen gaat om het opstarten en runnen van de onderneming, maar dat ze ook dingen moeten leren over de achtergrond enzo.

Vrijdag trokken we met de studenten naar een workshop over het onderwerp en in gesprekken met leerkrachten die nu al een onderneming begeleiden, blijkt dat er nogal wat onduidelijkheid is over hoe je zo’n project nu gaat evalueren. Het is immers niet zo objectief en eenduidig: het gaat over veel meer dan alleen maar kennis en inzicht. Er komen een heleboel vaardigheden (stiptheid, samenwerken, vergaderen,…)bij kijken en dat is soms moeilijk te evalueren. Bovendien is het niet echt fair om die dingen met de natte vinger te beoordelen…
Ik ben dus nu begonnen met daar vanalles over op te zoeken en te verzamelen. En als iemand informatie heeft over het evalueren van vaardigheden: één adres!

internet Ja!

Google is een toffe peer.

Michel schrijft de laatste tijd af en toe over de tekorten van google. En die zijn er ongetwijfeld, ik ken er niet genoeg van om hem tegen te spreken, neen.
Maar gisteren heb ik wel iets leuks ontdekt.

Een tijdje geleden was er dat gedoe waarbij men probeerde te prusten met de google-ranking van het ABVV. Dat was grappig en het deed me gisteren opeens aan iets denken.

Als ik het heb over mijn liefste, hier op Kerygma, dan noem ik die “lief”. En vaak link ik het woordje lief dan aan zijn website. En wat zien wij heden ten dage, op een toch wel behoorlijk hoge plaats, als we lief intikken in google? Juist ja.

Lief vindt het niet om mee te lachen. Ik vind het hilarisch.

Ja!

Ochtendstond.

7.20h en vakantie. Na een fijne Poëzie-avond (verlsag en foto’s later vandaag, natuurlijk….) ongehoord vroeg opgestaan voor een vakantie-dag. Waarom? Omdat ik samen met Lena, die vanaf nu denk ik gewoon Lien zal gaan heten, naar de radio in de hoofdstad moet. Blijkbaar hebben wij interessante dinges te vertellen, inderdaad. U kunt ons horen rond halvertien. Waar precies, dat laat ik aan u over: het moet nog een beetje spannend blijven é….

Neen!

Vieze mannekes.

En nu moet ik door dat voorgaande denken aan vorige week, zelfde tijd. i. en vriendin M zitten te eten in de keuken en drie jongens van een jaar of veertien passeren aan het raam. Ze tikken op de ruit en zwaaien. Eerst lachen wij een beetje, maar als ze blijven staan en teken doen dat ze binnen willen, negeren we ze maar. Uit mijn ooghoeken hou ik ze in de gaten. Uit mijn ooghoeken zie ik opeens dat één van de pubers zijn -ahum- piemeltje uit zijn broek haalt en het naar ons toe -ahum- zwaait. Ik heb de rolluiken naar beneden gedaan en was het ondertussen al een beetje vergeten.

Maar bij deze, jongeman, wil ik toch even melden dat u uw grief beter kunt laten zitten tot het volgroeid is, want dat het momenteel nog niet is om trots op te wezen. En dat dat echt niet smakelijk is, zo tijdens het avondmaal.