De vlucht van mijn ouders werd verwacht op Oostende omstreeks 18.35. Om17 h telefoon van mijn tante: er is net op het nieuws gezegd dat de luchthaven van Oostende gesloten is. Bij Jetair verzekeren ze dat alles in orde is, op de luchthaven hebben ze het over “sneeuw aan het ruimen en misschien komt de landingsbaan weer vrij”. Wij dus naar de heimat, want ik had beloofd te koken tegen dat ze thuis waren. Bijna een uur onderweg voor dik tien kilometer.

Om 19.00 nog steeds geen bericht op teletekst over de vlucht. Om 19.10 komt er naast “afgeleid”. Een volgend telefoontje naar de luchthaven vertelt ons dat ze in Luxemburg zijn geland en met een bus worden gebracht. De mama en de papa zijn niet bereikbaar op hun walki talki.
Om 19.30 belt de papa: ze zijn in Keulen geland (Hallo? Luchthaven Oostende? Sinds wanneer ligt Keulen in Luxemburg?) maar er is nog geen verdere informatie.
Om 20.00 belt de papa opnieuw: er zal getankt worden, het vliegtuig moet ontdooid worden en dan vliegen ze naar Zaventem (ook al niet in Luxemburg, neen), want dat is de enige Belgische luchthaven die nog open is. Mijn mama moet pipi doen en dat mag niet als het vliegtuig aan de grond staat en ze mogen er niet af.
Om 21.00 belt de papa opnieuw: ze gaan nu ongeveer vertrekken naar Zaventem. De mama moet nog altijd pipi doen. In Zaventem staan bussen te wachten die hen naar Oostende brengen. En in Oostende staat de taxi van het reisbureau te wachten om hen naar huis te brengen.

Heb ik u al verteld hoe dolletjes ik die sneeuw wel vind?

Update: ze zijn net van het vliegtuig gehaald. In keulen. Oh joy.

Aan mijn lieve ouders, die op dit eigenste moment terugkeren uit het zonnige Tenerife en die mij de afgelopen week verblijd hebben met telefoontjes à la “Wij gaan dan iets gaan drinken op een terrasje zie” en “Ah, wat ik aan het doen ben? Ik lig aan het zwembad te lezen. Het is wel warm, dertig graden ofzo. En ik denk dat ik een beetje verbrand ben” :

Welkom terug in Vlaanderen! Het is weer is fantastisch en de temperaturen zijn uitstekend. Er is trouwens niets leuker dan af en toe eens slippen met de auto. En ambiance in de stad, ge kunt dat niet geloven. Niets dan lachende gezichten.
Om de pret nog wat te vergroten is zowat de helft van de bevolking verkouden. Dat schept ook een band.
Tof hé, zo terug thuis komen!