Santa Boogie, dat was een rustig en braaf katje dachten wij, toen we hem voor het eerst zagen.

Santa Boogie was zeker geen kat die in de plantenbakken zou graven. Zeker geen kat die na twee dagen een soort hindernissenparcours zou bouwen op onze zetels om vervolgens het parcours aan een rotsnelheid af te leggen. Honderd keer na elkaar.
Santa Boogie, dat was geen kat die in mijn tenen zou bijten. Dat was geen kat die tegen mijn been zou springen om zo mijn nylonkousen kapot te maken. En het was al zeker geen kat die tegen de muur zou springen om zijn eigen schaduw te pakken te krijgen.

Zeker niet, neen. zeker niet.