Daarnet hebben wij onze poes gekozen, uit een nestje van vier eeeeeenorm schattuhe kittens.
Het nest bestond uit:
1. een bloedmooi pikzwart poesje met vage grijze streepjes en een ongekende drang tot spelen. Met je handen, met de mouw van je trui, met de pannenkoeken op tafel.
2. een wit poesje met zwarte vlekken en een nu al duidelijk doorschemerende vorm van katten-ADHD.
3. een eveneens bloedmooi en piepklein zwart exemplaar dat zijn rol als kleintje van het nest compenseert door het krapuul uit te hangen. Het bijzonder grappige beest in kwestie zit geen moment stil, gaat achter alles wat beweegt aan en vindt friemelen behoorlijk de max.
4. een wit exemplaar met zwarte vlekken dat haast dubbel zo zwaar is als de rest van de bende en zich onmiddellijk tegen je aanfleemt om prompt een tukje te doen. De kleine versie van garfield, eigenlijk.

En nu mag u raden welke we hebben gekozen. En de winnaar mag Michael komen vervoegen op het dakterras voor een pint! Hij had vorige keer namelijk gewonnen, weet u wel.

Als tip geef ik nog even mee dat M – u beter bekend als de voormalige gringa- daarnet zei:“allez. ge hebt een kat gekozen die bij u past.”

(mensen aan wie ik al het verhaal van de nieuwe poes telefoonsgewijs heb verteld vanavond: gelieve u te onthouden.)