Ik was het even uit het oog verloren, maar gisterenavond teruggevonden toen ik mijn foto’s van Peru aan het uitvlooien was….het bewijs dat Kerygma nu al wereldberoemd is. Ha!
Lima, 15 augustus 2005
Het is me wat. Deze ochtend rij ik de parking op en Elly, een fijne collega op de school hier, snort met haar kleine rode auto net dezelfde parking op. Mijn oog valt op haar achterruit en ik zie daar stickersgewijs en in koeien van letters staan www.ellyvanhyfte.be. Als rechtgeaarde internetliefhebber en prototype nieuwsgierige vrouw was mijn eerste actie (de koffie niet meegerekend) deze ochtend vanzelfsprekend: uitzoeken waarom Elly een eigen site heeft.
En wat blijkt? Ze is toch wel finaliste van Miss Meetjesland zekers!
Het Meetjesland, gedomme, dat stukje Vlaamse klei waaruit ikzelve en nog een paar fijne mensen zijn getrokken. De geboortegrond waar wij een gelukkige jeugd tussen de koebeesten en in de chiro hebben doorgebracht. *pinkt een traantje weg* De streek waar met de fiets uitgingen in de omringende dorpen (aah. fuiven in de sporthal van Landegem. De Woodstock. Den Oerwoudfuif in Hansbeke. De Yummi in Lovendegem) maar die wij op volwassen leeftijd met even veel plezier hebben achtergelaten om in de stad der steden een thuis te zoeken.
Het Meetjesland heb ik ook altijd al de meest idiote streeknaam gevonden die er bestaat. Het roept visioenen op van busladingen oude van dagen die in Eeklo op de markt in het Middenstandshuis nen kaffee komen drinken.
De Kempen, De Kust, De Vlaamse Ardennen, De Borinage. Allemaal deftige namen, met een zeker power. En van waar zijde gij, meiske? Van het Meetjesland, meneer.
Brrr. Jeugdtrauma’s.
Maar ik dwaal af. U kunt stemmen op Elly natuurlijk. Het is een schoon kind, een lieve en bovendien een slimme ook. Olé!
Gisterenavond had ondergetekende een date (op het dakterras, dat spreekt voor zich) met een echte-leven-vriendin, die ook kerygma volgt. De dame in kwestie gaat al sinds we elkaar kennen (en dat is nu zowat *telt op vingers* veertien jaar) prat op heur kritische geest. Gisteren kreeg ik dan ook een kleine dosis blog-kritiek op mijn boterham:
de stukskes zijn te kort tegenwoordig. De lange zijn leuker om te lezen. Maar die schrijft ge niet meer.
Nu zou ik hier natuurlijk een heel epistel kunnen intikken, onderwerpen werden me immers genoeg aangeleverd gisterenavond. Het einde van de wereld, om er maar eentje te noemen. Volgens de juffrouw op bezoek is dat immers heel dichtbij, een gegeven dat een weldenkende mens als ikzelve eigenlijk niet kan negeren. Dus daar zet ik gauw wel eens een boom over op (aargh. beloftes. Altijd maar beloftes).
Verder heb ik gisterenavond nog het eerste reisverhaal op de USB gegooid, samen met wat reisfoto’s. Tussen de middag zal i. dus het hele hier in WordPress ctrlc-ctrv-en en voila: het langere stuk zal een feit zijn.
Het wordt een spannende dag hier op kerygma, lieve lezertjes. Precies het nieuwe televisie-seizoen dat begint. Maar dan leuker.