Een flauwe woordspeling om te zeggen dat ik dus wel degelijk een heul klein beetje helderziend ben.
Dinsdag kwam de Belgacom-man de telefoon aansluiten. Groot jolijt en opluchting ten huize i. toen de brave meneer stipt (nou ja) op het afgesproken uur in zijn helblauwe camionette (Ha. Jeremy. Waarop rijmt camionetten?) voor de deur parkeerde. Ik was er, zoals u weet, niet gerust op van tevoren.
Niet dat we de telefoon veel gebruiken en we hebben ook allebei een GSM. Maar de telefoonaansluiting is meer dan enkel de mogelijkheid om mensen te bellen: het is ook de poort naar het grote web. Mijn raam naar de wereld. De toegang tot het welhaast onmisbare kluwen van websites en blogs die mijn dagelijkse honger naar nutteloze informatie lessen. Oftewel: Tinternet.
Wij gingen dus rustig verder met het sjouwen van dozen naar verdiepingen die iedere keer weer hoger leken, totaal geen aandacht bestedend aan de belgacom-man die wel heel veel heen en weer liep: van de kelder naar buiten, terug naar binnen, naar de eerste verdieping, terug naar de kelder, terug naar buiten…ik had toen al enigszins verontrust moeten worden, maar het was ook zo druk.
Dik een half uur later kregen we het verdict te horen: er zit geen signaal op de kabel die bij ons binnenkomt, wat doet vermoeden dat de kabel ergens op straat is doorgesneden. Onder de stoep. En nu moeten de lassers komen om de hele handel open te breken.
Geen probleem, denk je dan. Bring on the lassers!
Blijkt dat die meneren pas op 12 september kunnen langskomen en we tot dan dus geen telefoonlijn kunnen krijgen. 12 september.
Dat is nog twee weken!
*huivert*