Ha!
Is mijn eerste reisverhaal klaar, heb ik toch wel vandaag de CD met foto’s ingepakt zeker. In een doos. Eén van de 38 dozen die hier nu al staan.
Uitstel tot volgende week dus. Jammer maar helaas.
Vanochtend trouwens op weg naar het werk een paashaas en een lieveheersbeestje van een meter tachtig gezien.
Strange days, indeed.
De jetlag is over! Na bijna een week eindelijk weer in het juiste ritme geraakt…
*maakt een vreugdedansje*
Gisteren omstreeks halvertwaalf bij Lief in de zetel gaan liggen en na tien minuten in slaap gevallen. Om half één verplaatst van zetel naar bed en dan als een blok geslapen tot 7.30h vanochtend.
I’m on top of the world today!
Het zal niet meer voor vandaag zijn, dat verhalen vertellen. Maar ik heb een goed excuus: vandaag voor de tweede dag op rij geveegd, stof gezogen, gedweild, geschrobd en gepoetst in ons nieuwe huis. En nu is i. kapot. Het goede nieuws is dat het nu zowat klaar is, en klaar voor de verhuis. Morgen en overmorgen gaan we dus nieuwe meubeltjes shoppen. En van shoppen ben ik nog nooit moe geworden….
Jaja, lieve lezertjes, het moest er een keer van komen: vanaf vandaag wordt u op gezette tijden vergast op een boeiend vakantieverhaal uit het prachtige Peru.
De reden daarvoor is vierledig en luidt alsvolgt:
a. vakantieverhalen vertellen is leuk. Dikke fun. Vooral voor de verteller, dan. En aangezien ik de verteller ben en deze blog vooral fun moet zijn voor mijzelve, zijn conclusies gauw getrokken.
b. de laatste week is er ongeveer 100 keer aan ondergetekende gevraagd: hoe was het in Peru? Als ik daar dan: heel goed, fantastisch land op antwoord, dan blijkt dit iets te pover als repliek. Jammer genoeg kan ik op het moment van zo’n vraag meestal geen leuk verhaal verzinnen. Er zijn er zoveel en een mens weet niet waar te beginnen.
c. er zijn een massa mensen die zitten te wachten op enig nieuws over ons dynamische duo j. en m., op deze blog genoegzaam bekend als “Los Gringos”. Treurt niet, uw dorst naar nieuws zal gauw gelest worden.
d. ik wil een bepaalde jufrouw de pret niet onthouden om bij een volgende ontmoeting weer honderd keer te kunnen zeggen: “ah, zjust, ik heb dat gelezen op Kerygma”.
En avant, zou ik zo zeggen. Ik begin vanavond nog te schrijven en foto’s uit te zoeken. U weze verwittigd.