Gisteren was, zoals dat heet, “een helse dag”. Om kwart voor acht ‘s morgens waren de verhuizers op mijn oude adres om alles in te laden, om half elf waren we bij lief thuis, om twaalf uur beginnen uitladen op het nieuwe adres, en rond kwart na drie stond het hele huis vol dozen.
De eerste prioriteit was dan: zorgen dat we kunnen slapen, eten, douchen en in de zetel zitten, wat allemaal wonderwel gelukt was tegen negen uur ‘s avonds.

De situatie is op dit moment verward maar zeer hoopvol. Vanavond, morgen en vrijdag verder dozen uitpakken en ik denk tegen dan zowat rond te zijn.

Verhuizen is lastig.