Kijk zie, de gitaar van Milow is gevonden…
En dat allemaal dankzij het internet!
Gisteren was, zoals dat heet, “een helse dag”. Om kwart voor acht ‘s morgens waren de verhuizers op mijn oude adres om alles in te laden, om half elf waren we bij lief thuis, om twaalf uur beginnen uitladen op het nieuwe adres, en rond kwart na drie stond het hele huis vol dozen.
De eerste prioriteit was dan: zorgen dat we kunnen slapen, eten, douchen en in de zetel zitten, wat allemaal wonderwel gelukt was tegen negen uur ‘s avonds.
De situatie is op dit moment verward maar zeer hoopvol. Vanavond, morgen en vrijdag verder dozen uitpakken en ik denk tegen dan zowat rond te zijn.
Verhuizen is lastig.
De Senseo staat al op het nieuwe adres, wat betekent dat ik des ochtends geen koffie meer kan drinken in het appartement. Zij die mij beter dan op virtuele wijze kennen en reeds het genoegen hebben gesmaakt me ‘s morgens bij het ontwaken mee te maken, weten dat ik niet echt een vrolijke meid ben, zo vers uit mijn bed. Er zijn zelfs mensen die enkel nog op reis willen met i. op voorwaarde dat ik uit hun buurt blijf het eerste uur na het opstaan.
Het behoeft dan ook geen verdere uitleg dat het ontbreken van cafeïne ‘s morgens mij transformeert van de gebruikelijke mild humeurige juffrouw naar een razende demoon, klaar om de eerste die in mijn buurt komt het strot over te bijten.
Een beetje sabbelen op een senseo-pad lijkt het enige alternatief, maar echt smakelijk is dat dus niet. Misschien kan ik een tas water in de microgolf pleuren en er dan gewoon zo’n pad ingooien. Zoals bij thee. Beetje laten weken en dan opslurpen, die handel.
Iemand al geprobeerd?