Maaltijdvervangers. Bweurk.
1. Op de discman
“Requiem for my friend” van Preisner.
2. Op het programma
een berg werk
3. In het hoofd:
“There is no such thing as a good influence. Because to influence a person is to give him one’s own soul. He does not think his natural thoughts, or burn with his natural passions. His virtues are not real to him. His sins, if there are such things as sins, are borrowed. He becomes an echo of some one else’s music, an actor of a part that has not been written for him.
The aim of life is self-development. To realize one’s nature perfectly–that is what each of us is here for. People are afraid of themselves, nowadays. They have forgotten the highest of all duties, the duty that one owes to one’s self.”Oscar Wilde – The Picture of Dorain Gray
Lang geleden dat ik dit nog eens las en toevallig deze ochtend tegengekomen. Het riep behoorlijk wat beelden op en iemand hier mag één dezer een telefoontje verwachten. You know who you are…
4. Op het verlanglijstje
Dat het na de maanden van afscheid eens de maanden van terugzien worden vanaf nu.
MsE. geeft een BBQ vanavond. Er komt ongeveer 40 man. Daarnet even weest helpen met de voorbereiding, slaatjes maken en van die dingen.
Buiten in de straat staat een tafel waar je met z’n zessen aan kunt eten.
i: E.’tje, waar moeten we de andere tafels halen om klaar te zetten?
E: Welke andere tafels?
Mijn vrienden zijn zulke georganiseerde mensen, u heeft er geen gedacht van.
1. Als 60.000 mensen collectief uit de bol gaan, dan is dat onbeschrijflijk indrukwekkend
2. Veel van de nummers op mijn verlanglijstje gehoord: “Until the end of the world”, “One”, “Sunday Bloody sunday”, “Newyear’s Day” en “Mysterious Ways”. Verwend dus.
3. De klank kon beter, maar dat zal ook wel aan de keuze voor zitplaatsen gelegen hebben
4. Bono kan mij nog altijd krijgen.
5. De politieke boodschap, waar sommige mensen zich aan ergeren, vind ik zelf knap. Ze proberen verdorie tenminste iets te doen, die U2-ers.
6. Het is zaterdagnamiddag en ik geniet nog steeds na. Als ze binnen een paar jaar terugkomen, probeer ik opnieuw aan kaartjes te geraken.
Recensie deze week op struikgewas.
It’s a beautiful day
Sky falls, you feel like
It’s a beautiful day
Don’t let it get away
Het is vandaag niet alleen een mooie dag omwille van het concert vanavond, maar ook omdat het directe gevaar op een burgeroorlog in Bolivia ietwat lijkt afgewend. Gisteren was een bijzonder spannende dag in een conflict dat nu al jaren aansleept en dat het land-waar-ik-zo-zot-van-ben verdeelt en in onrust stort.
Eerst en vooral voor zij die het zich afvragen: gisteren ook levenstekenen gekregen van Los Gringos. Ze zitten in Argentinië en wachten nog even af hoe de situatie evolueert voor ze zich in Bolivia wagen.
Twee jaar geleden, een tiental dagen voor ik met El Pasqual vertrok voor onze reis daarheen, viel er een mail van een kameraad ter plekke in de box met als titel “La Paz is burning”. Er waren toen zware rellen, met schietgeweren en zwaargewonden. De wegen werden geblokkeerd door boze coca-boeren en de boel dreigde heel erg uit de hand te lopen. We hebben dan even getwijfeld om te vertrekken, maar een paar dagen later was de situatie afgekoeld. Toen wij aankwamen was alles behoorlijk kalm, toen we een maand later het land verlieten, werden de spanningen alweer duidelijk voelbaar. Onrustig land, zo heet dat dan.
Wat de laatste weken is gebeurd, is van dezelfde orde: een sluimerend conflict barst weer open, er zijn protesten, de president treedt af, de opvolger blijkt niet aanvaardbaar te zijn voor de protesterende partij,… . Het draait om gas en natuurlijke rijkdom en om (ja, ze zitten er toch weer tussen) onze Amerikaanse vrienden die daar dus rijk van worden, terwijl een groot deel van de bevolking arm is. Voor wie een korte achtergrondschets wil is dit artikel van Jim Shultz, medewerker van “The Democracy Center” in Cochabamba, interessant. Het werd geschreven voor de start van de crisis. Dezelfde Shultz houdt trouwens een redelijk gedetailleerde weblog bij vanuit Bolivia, waar je vaak het laatste nieuws kunt terugvinden. U vindt hem hier.
Spanning en chaos dus, de laatste dagen. Ik hoorde een Boliviaanse kennis via msn gisteren en vroeg hem naar de veiligheid daar bij hen en hij antwoordde: “it’s a little bit safe”.
Blijkbaar kunnen ze (hij woont in het rijke Santa Cruz) de stad niet in of uit door wegblokkades. Gisteren zijn ook de eerste doden gevallen in dit hoofdstuk van het conflict, maar deze nacht is dus een nieuwe president aangeduid. Niet de controversiële en gehate Vaca Diez, die officieel aanspraak kon maken op de troon, maar de voorzitter van het hooggerechtshof, Eduardo Rodriguez Veltze. Hij heeft beloofd op korte termijn verkiezingen uit te schrijven.
Het lijkt er nu op dat de crisis voorlopig even bedwongen is.