Kijk zie. Ik stond toen al niet graag op de foto.
Lieve bouwvakkers, beste werkmannen,
Ik begrijp het ten volle: juni is een perfecte maand om wegenwerken uit te voeren, huizen te verbouwen en gebouwen met de grond gelijk te maken. Het is aangenaam weer, maar nog niet té warm en dus een ideaal moment om de hele stad om te toveren tot een slagveld van kraters, blootgelegde telefoonlijnen, opengebroken trottoirs en modderpoelen.
Ik begrijp dat u daarvoor met vrachtwagens en betonmolens moet rondsnorren en dat die niet echt snel rijden. Ik versta dat er drilboren aan te pas komen en dat dat bij wijlen behoorlijk wat lawaai veroorzaakt. Ik begrijp ook dat u graag uw stielman-decolté aan de wereld showt en ik kan zelfs verdragen dat u naar me fluit en daar af en toe een paar onschuldige obsceniteiten achteraan slingert.
Ik heb alle respect voor de zware dingen waar ik de naam niet van ken die u dient te verslepen en begrijp dat dat occassioneel voor enige verkeershinder kan zorgen.
Niets dan begrip van mijn kant, heren, dat hoort er allemaal bij. Ik zeg altijd: als ge van niemand last wilt hebben, dan moet ge maar in tolvanpluto gaan wonen, in plaats van in centrum Gent.
Maar! Ik zou het bijzonder appreciëren als u niet iedere ochtend uw vrachtwagen vlak voor mijn auto zou parkeren. Ik zou het leuk vinden om morgen niet -opnieuw- op uw werf te moeten rondhossen op zoek naar iemand die de mastodont 5 meter vooruit kan rijden.
Ten eerst: u mag daar helemaal niet parkeren, en ten tweede is er maar één aanvaardbare reden waarom ik te laat wil komen en dat is dat ik te lang in mijn bed ben blijven liggen.
Dus als het even kan: gelieve morgenochtend de grijze Ford Feest niet nog een keer te blokkeren. Ik stel voor dat u deze keer voor die donkerblauwe Seat kiest als in te sluiten voertuig.
Dat is de namelijk de auto van mijn buren, en aangezien ik al drie jaar verdraag dat zij met twee evenveel lawaai maken als een troep uitgehongerde chimpansees die een kilo bananas toegworpen krijgt, zullen zij het ook wel niet erg vinden om een keer te moeten wachten voor ze hun parkeerplaats te kunnen verlaten.
Twee vliegen in één klap: ik kom op tijd op het werk én u helpt meteen de machtsverhoudingen in het gebouw te herstellen.
Als dat niet mooi is!
Met een vriendelijke groet en u veel werkvreugd wensend teken ik,
i.
Het was leuk, ja. Onze hele voorbereiding is weliswaar in het water gevallen omdat er nogal snel naar het internet gesjeesd werd door onze workshoppers. We hebben dan maar resoluut de kaart “prutsen onder begeleiding” getrokken en hen zelf hun ding laten doen, terwijl wij af en toe tussenkwamen om hen een nieuw folieke aan te leren. En dat werkte wel: drie kwart van de gasten was geboeid en intensief bezig met het opstellen van hun blogje.
Jammer was dat de begeleider van Habbekrats WordPress niet aan de praat had gekregen en we dus skynetblogjes hebben aangemaakt. Voor een eerste keer lukt dat wel, natuurlijk. Ze maken op die manier kennis met het concept bloggen en kunnen zelf een beetje experimenteren. De bedoeling van de begeleiding is echter een groepsblog op te zetten van Habbekrats, waar elk van die gasten een eigen account hebben en zelf stukjes kunnen posten, onder hun eigen naam. Iets zoals Gent.blogt dus, maar dan over Habbekrats.
Ze zijn nu op zoek naar een helpend handje om hen te tonen hoe ze de installatie van WP (of Nucleus, of iets anders) moeten doen en hoe ze dat technisch moeten opzetten. Ikzelf noch Lena zijn op dat gebied genieën, dus ik heb beloofd dat ik es zou rondhoren….
Bij deze: iemand zin om de Habbekrats-blog te helpen opzetten tijdens de zomer?