uit m’n humeur, dus het stukje dat ik vanmiddag had gecontrolceetcontrolveet alweer naar de prullenbak verwezen. Geen zin in grapjes.
Wel een link, hier links (fuk. alweer een grap). Sempermagis is waar u moet zijn.
Omdat mijn energieniveau vandaag zeer te wensen overlaat en ik bijgevolg geen zin heb om steeds maar mijn zelfde anti-thrillerpleidooi te houden, heb ik besloten de Da Vinci Code toe te voegen aan mijn kerstlijst.
Het is namelijk niet meer te houden de laatste tijd: van alle kanten word ik om de oren geslaan met superlatieven en kleurrijke omschrijvingen als meeslependste, intrigerendste, beste, mooiste en spannendste. Ik geef me bij deze over. Mijn weerstand is gebroken en ik zal het onding lezen.
Ik zal zelfs eerlijk zijn over of het al dan niet bevallen is en zal dus – cross my heart – niet gewoon uit koppigheid en omdat ik tegendraads ben van aard zeggen dat ernixaanwas.
Bring it on!
Delhaize, vorige week woensdag. Gezwind loop ik langs de rekken, geheel in de stemming voor consumptie en vrolijk het winkelkarretje volstouwend met noodzakelijke goederen ter overleving. Boursin. Chocolade. After Eight. Witte wijn. Cola. Yoghurt (Jaja. We doen aan de lijn). Chips. Aan het rek met de schoonmaakproducten wordt mijn oog naar een blits groen spraybusje toegetrokken. Clean Explosion. Volgens de verpakking een schitterend product dat “hardnekkig vuil en vlekken in handomdraai verwijdert”. Handomdraai. Me likes. En hardnekkig vuil hebben we ook al bijwijlen in het appartement. Bovendien ben ik een trouwe fan van wat loperkes mama “luiewijvenkuisgrief ” noemt. Mr Proper doekjes, Febreze, raampoetsspray, ja: zelfs afwasmiddel-dat-geen-sporen-nalaat-als-je-je-glazen-gewoon-aan- de-lucht -laat-drogen…al deze wonderen der hedendaagse wetenschap zijn niet langer geheimen voor ondergetekende. Het was dan ook een kwestie van seconden voor ik mijn argument “5 euro 99 is wel heel veel geld” liet varen en het helgroene busje resoluut in de winkelkar keilde.
Tot zover alles goed.
Vandaag echter haalde ik de bus boven, met het vaste voornemen iets te poetsen. Want soms heb ik daar zin in: om iets te poetsen. Dat heeft me dan even het gevoel dat ik eigenlijk best een flinke huisvrouw ben. Zo’n jaren 50-type, met een propere mis-en-plis en drie onberispelijke kindertjes, die steeds het huis aan de kant heeft en ondertussen ook ten allen tijde een heerlijke ovenschotel achter de hand houdt voor onverwachte gasten. In de zetel gezeten besloot ik de gebruiksaanwijzing van het wondermiddel te lezen. Want ook dat heb ik na drie jaar alleenwoonschap wel geleerd: niet alle poetsgrief mag op dezelfde manier gebruikt worden. Soms is er sprake van naspoelen, inwerken, openwrijven of wegstofzuigen. Je moet het maar weten.
Ik lees: spuit het product op het te reinigen oppervlak. Laat 1 minuut inwerken. Spoel overloedig na met lauw water.
Ha! Makkelijk zat! Deze missie kan zelfs ik tot een goed einde brengen, denk ik dan.
Lees verder. Waarschuwing: Product niet gebruiken op metaal, emaille, plastiek, aluminium, katoen, wol, hout, natuursteen en synthetische stoffen.
And there’s the rub. Na een kwartier ronddolen in mijn appartement heb ik nog steeds geen plek gevonden waar ik dit goedje op kan gebruiken. Behalve dan mijn eigen huid, maar iets in de vermelding van een telefoonnummer van het anti-gif centrum zegt me dat ook dat misschien niet zo’n helder idee is.
Ik weet het niet meer. Staar ontmoedigd naar het triomfantelijk schreeuwerige busje. Overweeg een tirade op het vermelde infonummer. Zucht. Zet de lichtbak aan en besluit een andere keer te poetsen.
Busje kopen iemand?
Stress! Maar stress, maat, on-ge-loof-lijk! Niet ikzelf neen, maar de dames van het meisjeshuis. De examens beginnen deze week, ergo: STRESS.
Op de study-coaching gisteren was het kot dan ook te klein: een zevental meisjes die als kuikens zonder kop (Jah. Ze zijn nog jong…) probeerden om Frans, Nederlands, Informatica, wiskunde en biologie onder controle te krijgen. En wij daar met drie overwerkte begeleidsters tussen, proberen om iedereen een beetje te helpen met plannen, moeilijke stukken, woordjes overhoren,…
Zelf heb ik een didactisch niet zo zuivere uitleg gedaan over het verschil tussen le/du/un. Als je adorer of aimer ziet staan, schrijf dan al maar le. Als er geen lidwoord gebruikt wordt in het Nederlands, dan is het du. En anders…tja. Soms is la course contre la montre(ook geleerd gisteren. Vocabulaire unité 3.) belangrijker dan een volledig onderbouwde en gedetailleerde uitleg.
Vreemd ook dat er zo’n grote verschillen in daadkracht zijn tussen onze verschillende meisjes. Een aantal van hen doet maar een beetje hoe het uitkomt en ziet wel waar het eindigt. Anderen zijn dan weer vrouwen-met-een-duidelijk-doel. “Neem eens je agenda en kijk eens of je volgende week maandag kan komen om mijn Nederlands op te vragen. En dan donderdag voor mijn informatica. Goed, dan spreken we om 17h af?”. Quote-unquote.
Volgende week: deel 2 van de kerstexamens. Eind volgende week: M’ski, de vaste begeleidster van het zootje ongeregeld thuis met zenuwinzinking.
Nu de Sint het land weer stoombootsgewijs heeft verlaten (danke voor de Kill Bill-dvds, trouwens…) is het tijd om me voor te bereiden voor alweer een gebaarde man met een zak vol kdootjes. Zowat de enige leuke kant aan kerstmis…
Mijn voorlopige hebben-lijst:
– 24 op DVD, seizoen 2 (of als santa in een gulle bui is, seizoen 2 en 3!)
– De sountrack van Eternal sunshine of the spotless mind, omdat die muziekjes al sinds vrijdag in m’n hoofd zitten.
– Steakmessen. 6 stuks graag.
– Coupling-op-dvd, eender welk seizoen, behalve het eerste, want die heb ik al.
– het nieuwe Jamie-Oliver kookboek: Jamie’s dinners
– ‘Dani Bennoni’ van Bart Moeyaert