Gisteren een schrijvende medemens herontdekt die altijd al erg in mijn smaak viel, maar die ik – zoals zoveel dingen – een beetje uit het oog was verloren : Hanif Kureishi.

Kureishi\’s bekendste verwezelijking is waarschijnlijk het script van \”My Beautiful Laundrette”, waarvoor hij in 1985 een Oscarnominatie kreeg. Ook zijn eerste roman, het hilarische \”The Buddha of Suburbia” , is een gevestigde waarde: het stond vroeger zelfs op de literatuurlijst van de 1e kan Germaanse, hier in Gent. Daar heb ik de man ook ontdekt en ik was meteen weg van zijn meeslepende manier van schrijven, en van het harde randje dat zijn verhalen altijd hebben.

Sindien is Kureishi één van die auteurs waar ik altijd even naar zoek in DeSleghte of tweedehandswinkels en zo heb ik ondertussen al een aantal boekjes van hem in mijn bezit.
\”Intimiteit” is met voorsprong de persoonlijke favoriet, wegens de wrange nasmaak die het nalaat in je hoofd. Het is één van die boeken waar je trager van gaat lezen, gewoon omdat je het einde zo lang mogelijk probeert uit te stellen.

Gisterenavond ben ik dan eindelijk begonnen in \”Liefde in Tijden van Weemoed”, een verzameling kortverhalen waarvan het eerste alvast lekker vettig is. Ik tel dan ook de uren af tot ik na het werk weer aan het lezen kan gaan.
Voor wie tijdens het werk wil lezen : klik hier.